Αιτήματα να αναγνωριστούν οι εξόριστες παίκτριες της γυναικείας ποδοσφαιρικής ομάδας του Αφγανιστάν.
Τώρα που οι ομάδες, οι φίλαθλοι και οι χορηγοί έχουν φύγει από το Κατάρ, η FIFA προσανατολίζεται στο Παγκόσμιο Κύπελλο γυναικών που θα πραγματοποιηθεί στην Αυστραλία τον Ιούλιο του 2023, με την ελπίδα ότι δεν θα υπάρξουν οι εντάσεις που σημειώθηκαν στη διοργάνωση των ανδρών.
Αυτός πιθανά είναι ο λόγος για τον οποίο η FIFA έχει μέχρι τώρα αγνοήσει το αίτημα της εθνικής ομάδας γυναικών του Αφγανιστάν να αναγνωρίσει τις παίκτριές της, σύμφωνα με άρθρο που έγραψαν στην εφημερίδα «TheGuardian», η Χαλιδά Ποπάλ, ιδρύτρια και πρώην προπονήτρια της γυναικείας εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου του Αφγανιστάν και η Μαλάλα Γιουσαφάι, νεότερη κάτοχος του Νόμπελ Ειρήνης.
Από τον Αύγουστο 2021, οι αθλήτριες και οι προπονητές τους ζουν ως πρόσφυγες μετά την οδυνηρή απόδραση από τη χώρα τους, υπό τον φόβο της σύλληψης ή της δολοφονίας από το καθεστώς των Ταλιμπάν.
Η επίθεση στα δικαιώματα των γυναικών
Ένας φόβος απολύτως δικαιολογημένος. Οι Ταλιμπάν πολύ γρήγορα απαγόρευσαν στις γυναίκες να αθλούνται και λίγες εβδομάδες αφού κατέλαβαν την εξουσία αποκεφάλισαν μέλος της εθνικής ομάδας βόλεϊ. Τον προηγούμενο μήνα, απαγόρευσαν την είσοδο γυναικών σε γυμναστήρια και πάρκα, ακόμα και σε εκείνους τους χώρους που είναι διακριτοί μεταξύ των δύο φύλων.
Ο πόλεμος των Ταλιμπάν έναντι των γυναικών ξεπερνάει τον αθλητισμό και την αναψυχή. Έχουν απαγορεύσει στα έφηβα κορίτσια να πηγαίνουν σχολείο πριν από ένα χρόνο, ενώ πριν από περίπου δύο εβδομάδες απαγόρευσαν στις γυναίκες να σπουδάζουν. Ως επακόλουθο των παραπάνω ήρθε λίγο μετά η απαγόρευση να εργάζονται σε τοπικές και διεθνείς μη κυβερνητικές οργανώσεις.
Οι ποδοσφαιρίστριες ως σύμβολα αντίστασης
Κι ενώ οι Ταλιμπάν επιτίθενται στα δικαιώματα των γυναικών, οι Αφγανές ποδοσφαιρίστριες έχουν γίνει σύμβολο δύναμης και αντίστασης για τη χώρα τους. Οι περισσότερες παίκτριες στην παρούσα φάση ζουν στην Αυστραλία, όπου προπονούνται για ένα αβέβαιο μέλλον. Αφού έχασαν τα σπίτια τους, την καθημερινότητά τους, φίλους και συγγενείς, οι γυναίκες αυτές είναι αποφασισμένες να κρατήσουν την ομάδα τους ενωμένη.
Το τραύμα της δραπέτευσης τους από το Αφγανιστάν και ο αγώνας της προσαρμογής σε μια ξένη χώρα, της μάθησης μιας καινούριας γνώσσας και της έρευσης μιας δουλειάς, τις βαραίνει. Στο γήπεδο, όμως, χαμογελούν, φωνάζουν και γιορτάζουν κάθε γκολ με μεγάλο ενθουσιασμό.
Παρόλο που δεν έχουν περάσει στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου της επόμενης χρονιάς, η ομάδα προσδοκά να συνεχίσει να αναπτύσσει τις δεξιότητές της με την ελπίδα ότι μια μέρα θα καταφέρουν να παίξουν ξανά στο πλευρό των καλύτερων του αθλήματος. Πάνω από όλα, θέλουν να δώσουν ελπίδα στις γυναίκες και τα κορίτσια που ζουν κάτω από ένα καταπιεστικό και πατριαρχικό καθεστώς.
Ο αντίκτυπος της αναγνώρισης της ομάδας από τη FIFA
Ωστόσο, χωρίς επίσημη αναγνώριση από τη FIFA, η ομάδα δεν μπορεί να εκπροσωπήσει τη χώρα, να αγωνιστεί σε επαγγελματικούς αγώνες και να λάβει τη χρηματοδότηση που χρειάζεται για να υποστηρίξει παίκτριες και προσωπικό.
Παρά την υποβολή πολλαπλών αναφορών στη FIFA, που περιγράφουν λεπτομερώς παραβιάσεις του κώδικα δεοντολογίας του οργανισμού και αναφέρουν κανόνες που θα έπρεπε να επιτρέπουν στις γυναίκες να παίζουν στην εξορία, δεν έχουν λάβει καμία απάντηση.
Η FIFA πρέπει να αξιοποιήσει την ισχύ της προκειμένου να στείλει ένα μήνυμα στο καθεστώς των Ταλιμπάν: οι γυναίκες ανήκουν στη δουλειά, στην τάξη, στο γήπεδο. Οι Αφγανές ποδοσφαιρίστριες έχουν πλήρη επίγνωση της διπλωματικής δύναμης που διαθέτει ο χώρος των σπόρ. Ένας χώρος στον οποίο οργανώσεις όπως η FIFA μπορούν να λειτουργήσουν ως εργαλείο ελέγχου για τις διακρίσεις εις βάρος των γυναικών και υπεράσπισης της ισότητας για τις γυναίκες αθλήτριες.
Σημειώνεται ότι, ο κώδικας δεοντολογίας της FIFA απαγορεύει τις έμφυλες διακρίσεις και το καταστατικό της υποδεικνύει την αναγκαιότητα της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Εάν η FIFA θέλει να είναι πιστή στα παραπάνω, μπορεί να ξεκινήσει αναγνωρίζοντας την εθνική ομάδα γυναικών του Αφγανιστάν.
