Μήνυμα Μενδώνη για τον θάνατο Ραυτόπουλου: «Καταλυτική η παρουσία του στα μεταπολεμικά μας Γράμματα»
Συλλυπητήρια δήλωση για τον θάνατο του κριτικού Δημήτρη Ραυτόπουλου έκανε η υπουργός πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, τονίζοντας την «Καταλυτική του παρουσία στα μεταπολεμικά μας Γράμματα».
Αναλυτικά η δήλωση της Λίνας Μενδώνης
Με θλίψη πληροφορήθηκα την απώλεια του Δημήτρη Ραυτόπουλου, ενός κορυφαίου κριτικού με μακρόχρονη και καταλυτική παρουσία στα μεταπολεμικά μας Γράμματα. Ο Δημήτρης Ραυτόπουλος διακρίθηκε από νωρίς για την ευχέρεια της γραφής του, την άνεση της κίνησής του στο πεδίο των ιδεών, τη σαφή και αμερόληπτη ανάπτυξη των θέσεων του. Ιδιότητες που καλλιέργησε σταθερά, ήδη από την πρώιμη εμφάνισή του στα Γράμματα, στο σημαντικό περιοδικό «Επιθεώρηση Τέχνης», έως τη μεταγενέστερη κριτικογραφία και δοκιμιογραφία του. Στρατευμένος από νωρίς στην Αριστερά, είχε την τόλμη να αποστεί από νωρίς από τον δογματισμό, να αναθεωρήσει και δικές του θέσεις, να συνομιλήσει γόνιμα και με ανθρώπους της αντίπερα ιδεολογικής όχθης, να αρθρώσει γενναίο, ουσιαστικό και πάντοτε αδέκαστο λόγο για τα δημόσια πράγματα. Ο Δημήτρης Ραυτόπουλος συνέβαλε καθοριστικά στην ανανέωση της κριτικής και στην αναγωγή της σε ισότιμο είδος της γραμματολογίας μας.
Στην οικογένειά του και τους φίλους του απευθύνω ειλικρινέστατα συλλυπητήρια.
Ποιος είναι η Δημήτρης Ραυτόπουλος
Ο Δημήτρης Ραυτόπουλος, Έλληνας κριτικός λογοτεχνίας, δοκιμιογράφος και δημοσιογράφος πέθανε χθες Δευτέρα (14/04), σε ηλικία 101 ετών.
Θεωρήθηκε ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της λογοτεχνικής κριτικής και με τα κείμενά του απασχόλησε ως βιβλιοκριτικός και μελετητής.
Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1924. Από τα εφηβικά του χρόνια εντάχθηκε στην Αριστερά. Υπήρξε συντάκτης της εφημερίδας Ελεύθερη Ελλάδα (1946-1947) και παράλληλα αρθρογραφούσε στο περιοδικό της ΕΠΟΝ Νέα Γενιά (1944-1945).
Κατά την περίοδο 1947–1952, εξορίστηκε στην Ικαρία, τη Μακρόνησο και τον Άγιο Ευστράτιο. Μετά τη χαλάρωση των μετεμφυλιακών μέτρων, εργάστηκε στις εφημερίδες Η Αυγή (1952–1967), Ελεύθερος, Ωρα (1955–1956). Μαζί με τον Κώστα Κουλουφάκο, τον Τίτο Πατρίκιο, τον Κώστα Πορφύρη κ.ά., συμμετείχε στη συντακτική ομάδα του περιοδικού Επιθεώρηση Τέχνης.
Κατά την περίοδο της δικτατορίας (1967–1974), ο Ραυτόπουλος διέφυγε στη Γαλλία, από όπου εργάστηκε ως συντάκτης στο Λεξικό Robert και συμμετείχε στο αφιέρωμα του περιοδικού Temps Modernes στην Ελλάδα το 1969, συνθέτοντας μία ανθολογία κειμένων από διωχθέντες συγγραφείς. Παρακολούθησε μαθήματα στην École Pratique des Hautes Études του Παρισιού.
Μετά τη Μεταπολίτευση, ανέλαβε τη διεύθυνση του περιοδικού Ηριδανός και έγραφε επιφυλλίδες στην Αυγή (1977–1980). Εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα Απογευματινή και αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.
Τα βραβεία
Το 1989, βραβεύθηκε για τη δημοσιογραφική του δουλειά από το Ίδρυμα Προαγωγής της Δημοσιογραφίας Αθανασίου Μπότση.
Τιμήθηκε το 1997 με το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής για το έργο του «Αρης Αλεξάνδρου, ο εξόριστος».
Το 2008, έλαβε το Βραβείο «Διδώ Σωτηρίου» της Εταιρείας Συγγραφέων, ενώ την ίδια χρονιά αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Το 2014 είχε λάβει το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για το σύνολο του έργου του. Τρία χρόνια αργότερα, επίσης για το συνολικό του έργο, έλαβε το Βραβείο Δοκιμίου-Μελέτης του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών.
