Δυστυχώς δύο χρόνια μετά την τραγωδία των Τεμπών φαίνεται ότι τα ερωτήματα που έχουμε όλοι είναι περισσότερα από τις απαντήσεις.
Και είναι περισσότερα όχι γιατί ως πολίτες αποφασίσαμε να γίνουμε δύσπιστοι, αλλά κυρίως γιατί αυτοί που είναι υπεύθυνοι για να δώσουν τις απαντήσεις δημιουργούν ένα θολό τοπίο πάνω στο οποίο γεννιούνται οι εικασίες, τα σενάρια και η θολή περιοχή όπου η αλήθεια και το μύθευμα έχουν ασαφή όρια.
Η δυσπιστία του κόσμου συνεχίζει να καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις και έχει ως στόχο και το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του και στη Δικαιοσύνη. Οι μόνοι που έμεναν εκτός του κάδρου της αμφισβήτησης ήταν οι επιστήμονες που ερευνούν το δυστύχημα, η εμπειρία τους και η γνώση ήταν τα εχέγγυα για να χαίρουν μεγαλύτερης εμπιστοσύνης.
Επειδή όμως η επιστήμη δεν έχει ένα ευαγγέλιο, μία Βίβλο όπου είναι καταγεγραμμένη η μία και μόνη αλήθεια δεν είναι σπάνιο να ακούμε εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις για το ίδιο γεγονός με τα ίδια στοιχεία. Αλλά ας πούμε ότι αυτό παρέμενε στο πλαίσιο του αναμενόμενου. Το τελευταία 48ωρο το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ υπονομεύτηκε ως προς την αξιοπιστία του από το ίδιο το διοικητικό του συμβούλιο. Ένα πόρισμα που θα μας έδινε αξιόπιστες απαντήσεις προσθέτει και αφαιρεί συμπεράσματα, βρίσκεται σε διαμάχη με πανεπιστήμια που ο ίδιος ο οργανισμός συμβουλεύτηκε. Και παράλληλα αρχίζει η κολοκυθιά: Ποιος να κάνει έρευνα για την πυρόσφαιρα; Να κάνει η Γάνδη. Μα η Γάνδη δεν μπορεί έχει αλλονών στοιχεία. Και ποιος να κάνει; Ας κάνει ο Λακαφώζης. Όχι ο Λακαφώζης δεν είναι στο ΤΕΕ. Και τότε ποιος να κάνει; Ας κάνει ο Δημόκριτος. Δυστυχώς αυτή είναι η συζήτηση που γίνεται εδώ και δύο μέρες, κάτι που δεν κάνει κανέναν αισιόδοξο για το τελικό αποτέλεσμα, για ένα τελικό και αξιόπιστο πόρισμα, αν ποτέ υπάρξει. Προς το παρόν ο καθένας αναγκαστικά θα πορεύεται με την όποια γνώση του στο οποίο συμπέρασμα και αυτό είναι τραγικό για το τραγικότερο σιδηροδρομικό δυστύχημα στην ιστορία της χώρας.
