Φολέγανδρος: Συγκίνησε η μητέρα της Γαρυφαλλιάς παραλαμβάνοντας το μεταπτυχιακό της κόρης της
«Σεβαστείτε τη διαφορετικότητα του άλλου και υπερασπιστείτε την, να υπερασπίζεστε και τον αδύναμο. Ο κάθε άνθρωπος κουβαλά μια ιστορία από πίσω του. Όλοι γεννιόμαστε μοναδικοί και είμαστε μοναδικοί. Οι καλοί άνθρωποι δεν γεννιούνται καλοί, επιλέγουν να είναι»: Αυτό είναι το μήνυμα που θέλησε να απευθύνει η μητέρα της 26χρονης Γαρυφαλλιάς που δολοφονήθηκε τον Ιούλιο από τον 30χρονο σύντροφό της στη Φολέγανδρο, παραλαμβάνοντας το μεταπτυχιακό τίτλο της κόρης της στη Φαρμακευτική.
Η μητέρα της 26χρονης παρέλαβε το μεταπτυχιακό τίτλο της κόρης της στη Φαρμακευτική, στο πλαίσιο εκδήλωσης για τις «Γυναικοκτονίες» που διοργανώθηκε στη μνήμη της τη Δευτέρα στο ΕΚΠΑ, δίνοντας μια συγκινητική ομιλία.
«Πολυαγαπημένη μου Γαρυφαλλιά. Σήμερα βρισκόμαστε εδώ για να σε τιμήσουμε. Σήμερα παίρνεις το μεταπτυχιακό σου αγαπημένο μου παιδί, νιώθω πως ό,τι και να πω είναι λίγο για εσένα. Με πλημμυρίζουν τόσα συναισθήματα και σκέψεις, τόσες αναμνήσεις, εικόνες, γέλια, μυρωδιές, αγκαλιές. Πώς να σας τα κάνω όλα αυτά λέξεις; Πώς να τα κάνω λόγια να σας τα πω;», ανέφερε αρχικά και συνέχισε:
«Ήσουν πάντα ταπεινή, χαμηλών τόνων αλλά με ένα πανίσχυρο όπλο: το χαμόγελό σου, την ευγένειά σου, την καλοσύνη σου. Θυμάμαι τον κόπο σου, την προθυμία σου και την αστείρευτη αγάπη γι’ αυτό που έκανες. Πάντα ήσουν ένας στρατιώτης για την επιστήμη σου. Πάντα. Κάποιες φορές σε κοιτούσα κρυφά από την πόρτα. Ήσουν σκυμμένη σε ένα γραφείο, χαμένη ανάμεσα στα βιβλία σου. Κοίτα Γαρυφαλλιά μου, τα κατάφερες κορίτσι μου. Είμαι τόσο περήφανη για εσένα. Όλοι είμαστε. Ακόμη κι από εκεί ψηλά που είσαι, μας στέλνεις δώρα κορίτσι μου. Ακόμη και από εδώ που είμαι σου στέλνω την αγάπη μου εκεί στους καθαρούς ουρανούς που βρίσκεσαι. Η αγάπη μου για εσένα είναι τόσο μεγάλη και δυνατή που ξεπερνά τον πόνο μου πραγματικά. Πραγματικά».
«Είμαι μάνα και νιώθω μάνα όλων σας. Εδώ σε αυτή τη θέση θα μπορούσε να είναι η δική σας μητέρα. Είναι το πιο δύσκολο πράγμα να είσαι γονιός. Δυστυχώς δεν σπουδάζεις γονιός. Μαθαίνουμε να είμαστε μαζί σας και ωριμάζουμε με εσάς. Εμείς γεννάμε το μέλλον. Εσείς είστε το μέλλον και το ονειρευόμαστε καλύτερο για εσάς και το χτίζουμε μαζί σας. Το μέλλον είναι στα χέρια σας, δώστε σας παρακαλώ δεύτερες ευκαιρίες στη σκέψη σας. Ψάξτε καλά τον εαυτό σας κι εμείς θα είμαστε πάντα δίπλα σας να σας υποστηρίζουμε. Βγάλτε τον καλύτερό σας εαυτό και μη ξεχνάτε πως τυχαία έχετε γεννηθεί αγόρια ή κορίτσια, σκουρόχρωμα ή ανοιχτόχρωμα, ή με κάποια ιδιαιτερότητα» είπε, μεταξύ άλλων, και υπογράμμισε:
«Σεβαστείτε τη διαφορετικότητα του άλλου και υπερασπιστείτε την, να υπερασπίζεστε και τον αδύναμο. Ο κάθε άνθρωπος κουβαλά μια ιστορία από πίσω του. Όλοι γεννιόμαστε μοναδικοί και είμαστε μοναδικοί. Οι καλοί άνθρωποι δεν γεννιούνται καλοί, επιλέγουν να είναι Αυτό είναι το μήνυμα που θέλω να σας περάσω»
Κλείνοντας, η μητέρα της Γαρυφαλλιάς, απήγγειλε μερικούς στίχους από το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου με τίτλο «Σχήμα της απουσίας», και το αφιέρωσε, όπως είπε, σε όλες τις μάνες που έχασαν άδικα όχι μόνο τις κόρες τους αλλά και τους γιους τους:
«Είναι η μητέρα του Παύλου, η μητέρα του Γιακουμάκη, η μητέρα του Ζακ, και όλων των παιδιών αυτών που έφυγαν άδικα».
Το απόσπασμα από το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου:
«Ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ’ τα σπίτια τους,
τριγυρίζουν εκεί, μπλέκονται στα φουστάνια τής μητέρας τους
την ώρα που εκείνη ετοιμάζει το φαΐ κι ακούει το νερό να κοχλάζει
σα να σπουδάζει τον ατμό και το χρόνο. Πάντα εκεί –
Και το σπίτι παίρνει ένα άλλο στένεμα και πλάτεμα
σάμπως να πιάνει σιγαλή βροχή
καταμεσής καλοκαιριού, στα ερημικά χωράφια.
Δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά. Μένουν στο σπίτι
κι έχουν μια ξέχωρη προτίμηση να παίζουν στον κλεισμένο διάδρομο
και κάθε μέρα μεγαλώνουν μέσα στην καρδιά μας, τόσο
που ο πόνος κάτω απ’ τα πλευρά μας, δεν είναι πια απ΄τη στέρηση
μα απ’ την αύξηση. Κι αν κάποτε οι γυναίκες βγάζουν μια κραυγή στον ύπνο τους,
είναι που τα κοιλοπονάνε πάλι».
