«28/02/23 23:22 Στείλε όταν φτάσεις»: Μοναδικές μαρτυρίες γονέων, επιζώντων και πρώτων ανταποκριτών
Επιμέλεια: Ιωάννα Κατσίμπα
Αφήγηση: Κώστας Πλιάκος
2 χρόνια Τέμπη. Το CNN Greece αξιοποιεί τις μοναδικές μαρτυρίες των γονιών, των επιζώντων και των πρώτων ανταποκριτών που συμμετείχαν στο ντοκιμαντέρ «Στείλε όταν φτάσεις», με αφορμή την πρώτη επέτειο από το τραγικό δυστύχημα.
Ήταν 28 Φεβρουαρίου 2023, στις 23.22, όταν δύο τρένα συγρκούστηκαν στον Ευαγγελμό Τεμπών Λάρισας, σκορπίζοντας απέραντη θλίψη στη χώρα. Σήμερα, οι μνήμες από το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα που κόστισε τη ζωή σε 57 ανθρώπους, αφήνοντας πίσω του θρήνο, οργή και αναπάντητα ερωτήματα, παραμένουν ζωντανές.
Στο πρώτο επεισόδιο της limited series «Στείλε όταν φτάσεις» του CNN Greece, ακολουθούμε τις φωνές εκείνων που έζησαν την τραγωδία από την πιο σκληρή της πλευρά. Πρόκειται για γονείς που ήρθαν αντιμέτωποι με την πιο σκληρή μορφή απώλειας: Τους γονείς των θυμάτων της σιδηροδρομικής τραγωδίας.
Οι μαρτυρίες των γονέων που είδαν τη ζωή τους να καταρρέει μέσα σε μια στιγμή συγκλονίζουν. Η Μαρία Καρυστιανού, μητέρα της Μάρθης, ο Χρήστος Χούπας, πατέρας της Ελπίδας και οι Δέσποινα Γκανίδου και Λυσίμαχος Παπάζογλου, γονείς του Γιώργου, μιλούν για τον αβάσταχτο πόνο της απώλειας, τη μάχη τους για δικαιοσύνη και την ανάγκη να μην ξεχαστεί ποτέ αυτή η τραγωδία. Μέσα από εξομολογήσεις που κόβουν την ανάσα, αναδεικνύεται το κενό που άφησαν πίσω τους οι 57 ψυχές, αλλά και το διαρκές αίτημα για απαντήσεις και αλλαγές που θα αποτρέψουν μια νέα καταστροφή.
«Αρχίζω να ντύνομαι και θυμάμαι ότι το πόδι μου έτρεμε τόσο πολύ που δεν έβρισκα το μπατζάκι από το παντελόνι για να το φορέσω. Με ομίχλη, με ψιλόβροχο ξεκινάω να φεύγω και ξημέρωσα στη Λάρισα. Ρώτησα πού είναι το νοσοκομείο, το βρήκα. Είδα εκεί πάρα πολύ κόσμο. Μας μάζεψαν στο αμφιθέατρο, φώναζαν ονόματα των τραυματιών και σε ποιο νοσοκομείο είναι και εγώ περίμενα καρτερικά», θυμάται ο πατέρας της Ελπίδας, Χρήστος Χούπας.
Στο δεύτερο επεισόδιο της limited series «Στείλε όταν φτάσεις» του CNN Greece, οι επιζώντες ξαναζουν τον εφιάλτη εκείνης της νύχτας που άλλαξε μια για πάντα τη ζωή τους, όπως αναφέρουν.
Ο Ανδρέας Αλικανιώτης που κατάφερε να σώσει όσους περισσότερους επιβάτες ήταν μέσα στο βαγόνι του, αλλά και ο Άγγελος Φανουράκης που μπόρεσε να απεγκλωβιστεί με τη βοήθεια των υπολοίπων, περιγράφουν λεπτό προς λεπτό τις δραματικές ώρες μέσα στα εκτροχιασμένα βαγόνια. Δύο άνθρωποι που επέζησαν από μια ανείπωτη καταστροφή μοιράζονται τις εμπειρίες τους, τις στιγμές πανικού, τον αγώνα να σωθούν και να σώσουν όσους μπόρεσαν, αλλά και το βάρος που κουβαλούν από εκείνη τη νύχτα.
«Εκείνη την ώρα, όπως καταλαβαίνεις, υπήρχε πανικός. Οπότε είχαμε δύο επιλογές. Η μία επιλογή ήταν από ένα παράθυρο που είχε σπάσει από εκεί πέρα, που ήταν αρκετά ψηλά, δεν πηδούσες, θα έσπαγες σίγουρα κάτι. Και η δεύτερη επιλογή, ήμασταν αρκετά τυχεροί, διότι είχαν μαζευτεί τα μπάζα από τη σύγκρουση και με ένα κομμάτι λαμαρίνα πάνω ήταν ό,τι χρειαζόταν για να πηδήξουμε. Οπότε, σε συνεννόηση με όλα τα παιδιά, μαζέψαμε βαλίτσες, τις πετάξαμε από κάτω για να είναι η πτώση μας πιο ομαλή και ένας-ένας πηδούσε. Πηδούσαμε, κατεβαίναμε μετά και απομακρυνόμασταν», Άγγελος Φανουράκης, επιζών από το δυστύχημα στα Τέμπη.
Στο τρίτο επεισόδιο της limited series «Στείλε όταν φτάσεις» του CNN Greece, μιλούν όλοι όσοι βρέθηκαν στην «πρώτη γραμμή» των γεγονότων και αποκαλύπτουν άγνωστες πτυχές.
Ανάμεσά τους η Μίνα Λυμπεροπούλου, διαβιβάστρια στο τηλεφωνικό κέντρο του ΕΚΑΒ, ο Ιωάννης Γούλας, Πρόεδρος των Εργαζομένων ΕΚΑΒ Θεσσαλίας, οι πρώτοι αστυνομικοί που έφτασαν στο σημείο της τραγωδίας, Ευάγγελος Ντόντος και Βασίλης Γκάζας, ο Δήμαρχος Λάρισας, Απόστολος Καλογιάννης, ο αντιδήμαρχος Τεμπών, Νίκος Μητσογιάννης, ο Στυλιανός Μπούτλας, Επιμελητής Β’ στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας και ο Γρηγόρης Βλαχάκης, Διοικητής του Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας.
«Η βάρδια τελείωσε 7 το πρωί. Δεν κοιμήθηκα εκείνο το βράδυ, ούτε το επόμενο, την τρίτη μέρα και μετά κοιμήθηκα. Eίχα πάρα πολλή ένταση και όταν άρχισα να βλέπω στην τηλεόραση, γιατί εμείς δεν είχαμε την αίσθηση ακριβώς τι συμβαίνει, είχαμε τις περιγραφές των συναδέλφων που ερχόντουσαν, είχαμε τη μυρωδιά, δεν ξέρω αν εσείς δεν μπορείτε να το συνειδητοποιήσετε, τα παιδιά μύριζαν σαν πυρακτωμένο σίδερο, δηλαδή ήταν μια πολύ περίεργη μυρωδιά, δεν την έχω ξαναμυρίσει, ήταν πάρα πολύ έντονο όλο αυτό και για μένα τουλάχιστον προσωπικά ήταν πολύ χειρότερα όταν το οπτικοποίησα. Άλλο να έχεις τις περιγραφές, και άλλο να το βλέπεις και ακόμα πιο τραγικό ήταν όταν άρχισα να βλέπω τα πρόσωπα γιατί κάποια από τα ονόματα αυτά τα είχα γράψει σε κάρτες, οπότε νομίζω αυτό», Μίνα Λυμπεροπούλου,διαβιβάστρια στο τηλεφωνικό κέντρο του ΕΚΑΒ.
Για να μην χάνετε κανένα επεισόδιο της limited series «Στείλε όταν φτάσεις», ακολουθήστε μας στο Spotify και στα Apple Podcasts.
