Δίκη Αναγνωστόπουλου: «Εσύ και η Κάρολαϊν ήσασταν οικογένειά μας – Γιατί το έκανες αυτό;»
Ο κατηγορούμενος ζήτησε να θέσει κάποιες ερωτήσεις στη μάρτυρα με το διάλογο να εξελίσσεται σε μια «προσωπική συζήτηση».
Κατηγορούμενος: Με είχατε αγκαλιάσει με τόση θέρμη μέσα στο σπίτι σας για 1,5 μήνα μετά που χάσαμε την Καρολάιν; Με είχατε αγκαλιάσει όχι μόνο γιατί ήμουν ένας άνθρωπος που ζούσε δίπλα σας. Γιατί με είχατε μέσα στο σπίτι σας, γιατί μου δείξατε ότι είμαι άνθρωπος;
Μάρτυρας: Εσύ και η Κάρολαϊν ήσασταν οικογένεια μας, προσπαθούσαμε να σου συμπαρασταθούμε… Δεν πήγε το μυαλό μας σε κάτι τέτοιο, δεν ήθελε να πάει το μυαλό. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι δύο παιδιά που είχα σαν παιδιά μου θα συνέβαινε κάτι τέτοιο. Για αυτό σε είχα σπίτι μου…. Γιατί το έκανες αυτό; Γιατί το έκανες;
Πρόεδρος: Κάνετε ένα προσωπικό διάλογο και είμαστε σε δικαστήριο. Πρέπει να είναι συγκεκριμένη η ερώτηση..
Κατηγορούμενος: Από την πρώτη μέρα μέχρι το τέλος υπήρχε οποιαδήποτε συμπεριφορά λιγότερη από σεβασμό και αγάπη προς την Κάρολαϊν; Ακόμα κι όταν δεν ήταν μπροστά; Οτιδήποτε λιγότερο από αυτό;
Μάρτυρας: Όχι. Πολλές φορές ήσουν…. Είχες κλειστεί στον εαυτό σου. Τη μια φορά ήσουν μια χαρά και την άλλη μαζεμένος, άλλες φορές πιο απόμακρος.
Ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος αναφέρθηκε στη φιλοζωία του ίδιου και της Κάρολαϊν, ρωτώντας τη μάρτυρα για τη στάση του απέναντι στα αδέσποτα ζώα.
«Έχεις σκοτώσει τη Ρόξυ το καταλαβαίνεις αυτό; Και τα καταρρίπτει όλα!» ήταν η απάντηση της γειτόνισσάς του.
Νωρίτερα η μάρτυρας αναφέρθηκε στη σχέση του κατηγορούμενου με την Κάρολαϊν, ενώ ρωτήθηκε επανειλημμένα για το χαρακτήρα του κατηγορούμενου, υποστηρίζοντας ότι ήταν ένας χειριστικός σύζυγος και η Κάρολαϊν πλήρως εξαρτώμενη από εκείνον.
Μάρτυρας: Ό, τι έκαναν το έκαναν μαζί. Την κατηγορούμενη την έβλεπα μόνο πρωινά που ήταν μόνη.
Πρόεδρος: Μήπως ο κατηγορούμενος ήταν χειριστικός σύζυγος;
Μάρτυρας: Ναι. Ήταν εξαρτώμενη. Η Κάρολαϊν ήταν ένα παιδί κλεισμένο μέσα σε ένα σπίτι και περίμενε να έρθει ο σύζυγός της για να βγει να κάνουν τα ψώνια… δεν έκανε τίποτα.
Πρόεδρος: Δεν είχε την πρωτοβουλία να πάει στο σουπερμάρκετ;
Μάρτυρας: Αρκετές φορές δεν είχε πάνω της χρήματα. Μου το είχε πει.
Πρόεδρος: Δεν έχει να κάνει και με την επιλογή της κατοικίας;
Μάρτυρας: Είμαστε πολύ κοντά από την Αγία Παρασκευή. Στα 4 λεπτά με ένα ταξί.
Πρόεδρος: Είχατε αντιληφθεί ότι είναι ικανός να κάνει αυτή την πράξη;
Μάρτυρας: Όχι. Η δίκη μου εκτίμηση… ήταν για κάποια πράγματα που είχε αναλάβει τα ηνία ο σύζυγος. Το μόνο που μου είχε κάνει εντύπωση ήταν ότι ενώ μιλούσαμε στο τηλέφωνο και ερχόταν ο σύζυγός της μου έλεγε «κλείνω, κλείνω, κλείνω». Είχε ένα άγχος.
Αναφερόμενη στην Καρολαϊν, η μάρτυρας υποστήριξε ότι «δεν ήταν το χαμογελαστό παιδί που είχα συνηθίσει» μετά τη γέννηση της κόρης της, εξηγώντας ότι η έλευση ενός μωρού δεν είναι πάντα εύκολη. Τόνισε ακόμη ότι το θύμα «είχε περάσει σε μια σχολή και ήθελε να σπουδάσει ζαχαροπλαστική. Λόγω της κατάστασης έλεγε να γίνει η Λυδία 2 ετών να βρει μια κοπέλα να κρατάει το παιδί για να σπουδάσει, να συνεχίσει τα όνειρά της».
Η ημέρα της δολοφονίας
Η μάρτυρας ήταν ο τελευταίος άνθρωπος, πλην του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου, που μίλησε με την Κάρολαϊν πριν δολοφονηθεί. Η ίδια σχολίασε ότι εκείνη την ημέρα έδειχνε κάπως ανήσυχη, τα ξημερώματα την ξύπνησε ένας θόρυβος και το κλάμα του σκύλου.
Πρόεδρος: Ποια είναι η γνώμη σας για την προσωπικότητα της Κάρολαϊν;
Μάρτυρας: Ήταν ένα παιδί καλοσυνάτο, ευαίσθητη και γλυκύτατο παιδί. Σίγουρα ήταν πιο κλειστός χαρακτήρας. Ποτέ δεν είχε νεύρα, πάντα ήταν συζητήσιμη.
Πρόεδρος: Την ημέρα εκείνη επικοινωνήσατε με την Κάρολαϊν;
Μάρτυρας: Με πήρε τηλέφωνο και μου έκανε εντύπωση γιατί η επικοινωνία μας δεν είχε αυτή τη διάρκεια. Ήταν λίγο ανήσυχη. Είχε όρεξη για κουβέντα αλλά την καταλάβαινα ότι δεν είναι καλά. Μου είπε ότι δεν είναι καλά ότι κάτι είχε ο σκύλος. Μου είπε ότι δεν είχε κάτι και μου ανέφερε ότι είχε κανονίσει με μια φίλη της να πάει για φαγητό. Μου είπε δεν μπορώ, έχω μπουχτίσει ή κάτι τέτοιο.
Πρόεδρος: Ποτέ επέστρεψε;
Μάρτυρας: Στις 8:30 το βράδυ με το σύζυγό της. Με το που μπήκαν σπίτι άρχισαν να μου στέλνει μηνύματα αναφορικά με τα ζώα. Μου έκανε εντύπωση τη συγκεκριμένη ημέρα γιατί από το πρωί μέχρι και το βράδυ, αν δεν είχα διακόψει τα μηνύματα θα συνέχιζε.
Πρόεδρος: Εκείνο το βράδυ ακούσατε κάτι;
Μάρτυρας: Άκουσα έναν ήχο από ζώο στις 4:20. Ήταν κλάμα. Άκουσα ένα ντουπ, έναν θόρυβο και μετά ένα κλάμα. Ο ήχος ήταν δυνατός και είναι που με ξύπνησε. Ο κατηγορούμενος με κάλεσε στις 6:17. Σήκωσα το τηλέφωνο και τον άκουσα να φωνάζει. Δεν καταλάβαινα τι συνέβαινε. Κατάλαβα ότι είχε πρόβλημα. Ξύπνησα το σύζυγο μου και βγήκα έξω. Αντιλαμβανόμουν ότι ήταν ένας άνθρωπος που ήθελε βοήθεια.
Σε ερωτήσεις της υπεράσπισης, η γειτόνισσα του ζευγαριού ανέφερε ότι η Κάρολαϊν δεν εξέφρασε ποτέ παράπονα για σωματική βία, ούτε ότι είχε αποκοπεί από τους γονείς της. «Σίγουρα ένιωθε λιγάκι αποκομμένη από τους φίλους της. Μου είχε εκφράσει την επιθυμία να πιει ποτό με μια φίλη της. Οι έξοδοι της Κάρολαϊν δεν ήταν συχνοί. Έβγαινε μία στο τόσο» κατέθεσε η μάρτυρας.
Υπεράσπιση: Σας εξέφρασε ποτέ παράπονο ότι την εμπόδιζε ο κύριος Αναγνωστόπουλος;
Μάρτυρας: Όχι.
Υπεράσπιση: Ξέρατε αν είχε πρόσβαση σε κάρτες ή χρήματα;
Μάρτυρας: Είχανε κάποια έξοδα κοινά και πάντα περίμενε να τα πληρώσει ο σύζυγος της. Κάθε φορά που υπήρχε εκκρεμότητα μου έλεγε το απόγευμα. Ποτέ δεν το έκανε πρωί.
Κατά τη μάρτυρα, η Κάρολαϊν ένιωθε πιεσμένη: «Ήταν άνθρωπος που πρόσεχε τον εαυτό της, κάτι που το τελευταίο διάστημα δεν το έκανε. Μου μιλούσε και πάντα είχε ένα άγχος σαν κάτι να την πίεζε. Το ένιωθα ότι δεν ήταν η Κάρολαϊν που ήξερα».
Υπεράσπιση: Σαν ζευγάρι πως ήταν;
Μάρτυρας: Άλλες φορές ήταν γλυκύτατος και άλλες φορές ήταν… ανέβαινε τις σκάλες και της έλεγε «έλα μπες μέσα».
