Ο διαπρεπής καθηγητής χαρακτηρίζει, εξάλλου, «υποκρισία» το γεγονός ότι «η διεθνής κοινότητα, ενώ δείχνει ιδιαίτερη ευαισθησία απέναντι στην παράνομη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, την ίδια στιγμή μοιάζει να εθελοτυφλεί απέναντι σε μια ταυτόσημη σχεδόν κατάσταση, όπως αυτή της τουρκικής κατοχής στο βόρειο τμήμα της Κύπρου».
Ο Χριστόδουλος Γιαλλουρίδης εκτιμά, παράλληλα, ότι η Μόσχα θα έχει την πλήρη στήριξη του Πεκίνου τόσο στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών – όπου ήδη εκκρεμεί το αίτημα της Ουάσινγκτον για την αποπομπή της Ρωσίας από το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ – αλλά και στο επίπεδο των διεθνών κυρώσεων που κλιμακώνονται σε βάρος της.
Επιπλέον χαρακτηρίζει «τυπικά και ουσιαστικά ανέφικτη» την πρόθεση των ΗΠΑ να υποβάλουν αίτημα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ με το ερώτημα της οριστικής αποβολής της Ρωσίας από το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, «πρόκειται τυπικά και ουσιαστικά για μια ανέφικτη κίνηση, καθώς και η Ρωσία διαθέτει το δικαίωμα να ασκήσει βέτο, όπως επίσης και η Κίνα, άρα κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατό να περάσει».
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του Χριστόδουλου Γιαλλουρίδη στο CNN Greece
Κύριε καθηγητά, πώς σχολιάζετε το γεγονός ότι η Τουρκία εμφανίστηκε ως εγγυήτρια δύναμη, την περασμένη εβδομάδα, κατά τη διάρκεια των ρωσο-ουκρανικών διαπραγματεύσεων που έλαβαν χώρα στην Κωνσταντινούπολη; Πώς επηρεάζει αυτή η κατάσταση τη χώρα μας;
Είναι απολύτως παράδοξο μια χώρα, η οποία έχει στρατό κατοχής σε ευρωπαϊκό χώρο και συγκεκριμένα στην Κύπρο κι απειλεί την Ελλάδα και είναι επεκτατική, να εμφανίζεται ότι είναι ειρηνοποιός.
Ουδείς νοήμων άνθρωπος και αναλυτής μπορεί να το κατανοήσει αυτό. Πρόκειται περί θράσους. Αυτόν τον ρόλο, του ειρηνοποιού, θα έπρεπε να τον είχε αναλάβει η Ελλάδα και να πραγματοποιήσει τις συναντήσεις αυτές, δηλαδή τις ρωσο-ουκρανικές διαπραγματεύσεις, στους Δελφούς, που παραδοσιακά από τους αρχαίους χρόνους αποτελούν το κέντρο της διεθνούς ειρηνικής συνεννόησης.
Ωστόσο, πέρα από το γεγονός ότι είναι παράνομα τα όσα γίνονται από την Ρωσία επί του ουκρανικού εδάφους, υπάρχει και μία άλλη, διεθνής παρανομία που συντρέχει τη διεθνή πολιτική: Η Κύπρος κατέχεται και κανείς δεν μιλάει για την Τουρκία. Στην περίπτωση αυτή δεν υπάρχει μόνο το έγκλημα της κατοχής, αλλά και του εποικισμού, το οποίο είναι έγκλημα πολέμου. Απειλείται η Ελλάδα στο Αιγαίο και δεν μιλάει κανείς. Υπάρχουν διάφορα ζητήματα, τα οποία η διεθνής κοινή γνώμη δεν τα βλέπει ή δεν θέλει να τα δει, κλείνει τα μάτια. Αυτή η υποκρισία συντρέχει τη διεθνή πολιτική παλαιόθεν – όχι τώρα.
Άρα, κατά την εκτίμησή σας, ποια θα πρέπει να είναι η θέση της Ελλάδας στην παρούσα δύσκολη συγκυρία;
Το ζήτημα είναι εμείς, ως Ελλάδα, τι κάνουμε. Η θέση της Ελλάδας θα έπρεπε να είναι παρεμβαίνουσα υπέρ της ειρήνης κι όχι να είχαμε ταχθεί υπέρ των Ουκρανών ή οποιουδήποτε άλλου. Η Ελλάδα δεν πρέπει να πάρει θέση, γιατί η ζημιά που προκαλείται, οδηγεί σε διάρρηξη παραδοσιακών και ιστορικών σχέσεων. Αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία είναι ανάλογο με όσα διαδραματίζονται στην Κύπρο. Η Ελλάδα θα έπρεπε να ήταν εκείνη που θα υποδεχόταν στους Δελφούς τις δύο αντιμαχόμενες δυνάμεις, για μια συνάντηση ειρήνης κι όχι να αφήσει μια τέτοια πρωτοβουλία στην Τουρκία, η οποία είναι ο διεθνής ταραξίας στην περιοχή.
«Η Ρωσία έχει μεγάλη ευθύνη για όσα διαδραματίζονται στην Ουκρανία – Παραμένει ο κίνδυνος για τη διεθνή ασφάλεια»
Κύριε Γιαλλουρίδη, τα τελευταία εικοσιτετράωρα έχουμε γίνει όλοι μάρτυρες των ωμοτήτων σε βάρος του άμαχου πληθυσμού, οι οποίες διαπράττονται εντός της ουκρανικής επικράτειας και ιδίως στην Μπούτσα. Πώς σχολιάζετε τις εικόνες αυτές και πώς βλέπεται να εξελίσσεται στο εξής η πολεμική σύγκρουση Ρωσίας – Ουκρανίας;
Δεν μπορώ να σχολιάσω αυτές τις φρικαλέες εικόνες που εκπέμπονται από τα διεθνή ΜΜΕ, ούτε και μπορώ να ξέρω ποιος είναι ο υπεύθυνος γι’ αυτές τις σφαγές.
Εδώ μιλάμε για μια πολεμική σύγκρουση κι αντιπαράθεση, για την οποία έχει ευθύνη κυρίως η Ρωσία, αλλά ταυτόχρονα θα πρέπει να συνυπολογίσουμε και ότι η Ουκρανία βρίσκεται πολύ κοντά και συνορεύει με την Ρωσία, επομένως δεν θα μπορούσε και τυπικά να καταστεί μια στρατιωτικοποιημένη περιοχή.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, πρόκειται για έναν πόλεμο, ο οποίος και παράνομος είναι αλλά και εγκυμονεί κινδύνους για την παγκόσμια ασφάλεια.
«Η Ρωσία δεν θα αποδεχθεί δυτική απειλή στο “μαλακό υπογάστριο”»
Υπάρχουν, κατά την άποψή σας, περιθώρια συνεννόησης, δεδομένου ότι ήδη βρισκόμαστε ενώπιον μιας εμπόλεμης κατάστασης που σοβεί πάνω από 40 ημέρες;
Εκείνο που έχει σημασία να αποτιμήσει κανείς είναι το γεγονός ότι τα δύο μέρη δεν πρόκειται να συνεννοηθούν, εάν δεν πετύχουν τους στόχους τους. Ο ρωσικός στόχος είναι να υποχρεώσει την αντίπαλο περιοχή, δηλαδή την Ουκρανία, σε έμπρακτη αναγνώριση της ουδετερότητάς της απέναντι στη Δύση και στη θέλησή της – στην πράξη – να συνυπάρξει με την Ρωσία.
Η Ρωσία δεν πρόκειται να αποδεχθεί δυτική απειλή στο «μαλακό υπογάστριο», υπό οποιαδήποτε πρόφαση. Κι από την άλλη, η Ρωσία δεν είναι μια χώρα τυχαία. Είναι μια πυρηνική δύναμη και, ανεξαρτήτως εάν σήμερα έχει πλέον στραφεί και συνασπίζεται όλος ο κόσμος εναντίον της, δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να υποχωρήσει.
Επιπλέον, θα πρέπει κανείς να μελετήσει κανείς και την προσωπικότητα του ίδιου του Βλαντίμιρ Πούτιν. Ο Πούτιν δεν είναι Γκορμπατσόφ. Είναι μια μορφή, η οποία επιχειρεί να αναστήσει το ρωσικό αυτοκρατορικό σύνδρομο διεθνώς.
Για τις κυρώσεις και το αίτημα των ΗΠΑ για αποβολή της Ρωσίας από το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ
Με φόντο τις σφαγές αμάχων επί του ουκρανικού εδάφους, η διεθνής κοινότητα φαίνεται να κινείται σε περαιτέρω κλιμάκωση των κυρώσεων έναντι της Ρωσίας. Μάλιστα, είδαμε την Ουάσινγκτον έτοιμη να αιτηθεί την αποβολή της Μόσχας από το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ. Πού οδηγείται η κατάσταση, κατά την άποψή σας;
Πρόκειται τυπικά και ουσιαστικά για μια ανέφικτη κίνηση, καθώς και η Ρωσία διαθέτει το δικαίωμα να ασκήσει βέτο, όπως επίσης και η Κίνα, άρα κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατό να περάσει.
Σε ό,τι αφορά την τάση που υπάρχει για περαιτέρω κλιμάκωση των κυρώσεων της Δύσης έναντι της Ρωσίας, ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο ΕΚΠΑ τόνισε πως «αυτή εντάσσεται στο πλαίσιο των προσπαθειών που καταβάλλουν οι δυτικές δυνάμεις, με σκοπό να απομονώσουν την Ρωσία, να την πλήξουν και να ανατραπεί ο Πούτιν».
Πρόκειται για μια κλασική περίπτωση διεθνούς σύγκρουσης σε επίπεδο διαδραματιζομένων «ειρηνικών» κινήσεων, μη εμπόλεμων, αλλά που έχουν πολεμική εξωτερική διάσταση ως προς το ζήτημα των κυρώσεων που επιβάλλονται σε ένα θεωρούμενο ως επιτιθέμενο κράτος. Η Ρωσία, αυτή τη στιγμή, είναι εκτεθειμένη, θεωρείται κατοχική δύναμη, μια διεθνώς παρανομούσα χώρα και η μόνη δύναμη με την οποία συνεννοείται, είναι η Κίνα. Σε κάθε περίπτωση, παραμένει απολύτως ενεργή η σύγκρουση ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ρωσία που υπάρχει από την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου.
Το αντιρωσικό σύνδρομο καλλιεργείται στη Δύση εδώ και εκατονταετίες, δεν είναι σημερινή υπόθεση. Το θέμα είναι ότι η Ρωσία δεν είναι μια τυχαία χώρα, δεν είναι ένα νησάκι στον ωκεανό. Είναι μια μεγάλη χώρα. Κατά τη δική μου εκτίμηση, θα ακουμπήσει στην Κίνα και θα σταθεί όρθια.
Κλείνοντας τη συζήτησή μας, υπάρχει κάτι που θα θέλατε να προσθέσετε;
Αυτό που θα ήθελα να πω είναι ότι η περίοδος που διανύουμε είναι μια εποχή στη μετα-ψυχροπολεμική διάσταση της ανθρωπότητας και της παγκόσμιας πολιτικής, κατά την οποία τα κράτη που επωφελούνται, είναι εκείνα που έχουν στρατηγική. Είναι κράτη που ξέρουν τι θέλουν και κινούνται, όχι με βάση βεβιασμένες αντιλήψεις, αλλά με βάση τις στοχοθεσίες της εθνικής στρατηγικής του. Κι αυτό είναι το μέλλον, κύριε Παναγόπουλε: Το τι συμφέρει στη χώρα. Και στη χώρα συμφέρει το να εμφανίζεται παγκοσμίως ως διάσταση που συντρέχει με σκοπό τη λύση των προβλημάτων.
