Διαλύεται και τυπικά σήμερα η Βουλή και προκηρύσσονται εκλογές. Αυτό γίνεται σε κλίμα ακραίας έντασης και τοξικότητας -η οποία δεν δημιουργήθηκε εν μέσω της προεκλογικής περιόδου και με στόχο τη συσπείρωση των ψηφοφόρων αλλά υπάρχει εδώ και μήνες- χωρίς να γνωρίζει κανείς πώς θα εξελιχθεί τις εβδομάδες που απομένουν μέχρι τις κάλπες.
Στο διάστημα αυτό, οι ψηφοφόροι ελπίζουν να ακούσουν τις δεσμεύσεις και τα προγράμματα του κάθε κόμματος, ώστε να επιλέξουν ποιον θα ψηφίσουν για πρωθυπουργό και ποιο κόμμα θα θέσουν στην αντιπολίτευση.
Ωστόσο, υπάρχει μεγάλος προβληματισμός, αν μέσα στην τόσο έντονη προεκλογική αντιπαράθεση θα ακουστούν τα προγράμματα και οι πολιτικές θέσεις, ή θα κυριαρχήσουν οι φωνές, οι συγκρούσεις και η σκανδαλολογία.
Στην αρένα της σύγκρουσης
Όλα δείχνουν ότι θα έχουμε μια πολύ σκληρή και συγκρουσιακή προεκλογική περίοδο.
Κυρίως ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ,και δευτερευόντως το ΠΑΣΟΚ που προσπαθεί να κρατηθεί όρθιο πολιτικά για να μην συνθλιβεί στις μυλόπετρες του δικομματισμού.
Μητσοτάκης και Τσίπρας θα μπουν για τα καλά στην αρένα της σύγκρουσης, κατηγορώντας ο ένας τον άλλον για τα πάντα σχεδόν.
Σε ό,τι αφορά τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ Νίκο Ανδρουλάκη, η υπόθεση Γεωργούλη, τον έφερε σε πολιτική σύγκρουση και με τον Αλέξη Τσίπρα.
Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ στην ουσία, από τη μία βρέθηκε στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης με τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην υπόθεση των υποκλοπών και από την άλλη με τον κ. Τσίπρα, εξαιτίας της υπόθεσης με τον ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ.
Πολιτικά αυτό σημαίνει ότι αν υπήρχε στο ελάχιστο κάποια προοπτική συνεργασίας του ΠΑΣΟΚ είτε με τη ΝΔ είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ, τα δύο αυτά θέματα θεωρητικά και μέχρι στιγμής, μηδενίζουν μια τέτοια πιθανότητα.
Βέβαια στην πολιτική ισχύει πάντα το «ποτέ μην λες ποτέ» και αυτό μπορεί να ισχύσει μετά τις εκλογές, γιατί ως γνωστό τα κόμματα και οι αρχηγοί τους άλλα λένε πριν τις εκλογές στους πολίτες και άλλα κάνουν μετά.
Διαφέρει η διαχείριση.
Χάνουν το διακύβευμα των εκλογών
Το διακύβευμα τόσο του κ. Μητσοτάκη που αρχικά ήταν «να τα βρούνε» με τον Νίκο Ανδρουλάκη σε μια κοινή διακυβέρνηση, αλλά και το διακύβευμα του Αλέξη Τσίπρα που καλούσε τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ σε μια προοδευτική κυβέρνηση συνεργασίας, φαίνεται ότι τινάζονται, υπό τις παρούσες συνθήκες, στον αέρα.
Ο λόγος είναι ότι αφενός δεν μπορεί ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ να συμφωνήσει σε μετεκλογική συνεργασία αν οι πολίτες δεν δώσουν αυτοδυναμία στον Κυριάκο Μητσοτάκη, και αφετέρου δεν μπορεί να δεχτεί να συμμετάσχει σε κυβέρνηση είτε ηττημένων αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δεύτερο κόμμα, είτε σε κυβέρνηση με προοδευτικό χαρακτήρα αν ο ΣΥΡΙΖΑ έρθει πρώτος, γιατί η υπόθεση Γεωργούλη «σβήνει» κάθε ενδεχόμενο για κάτι τέτοιο.
Με άλλα λόγια οι κεντρικοί σχεδιασμοί των δύο μεγάλων κομμάτων από τους αρχηγούς τους μοιάζουν να είναι έωλοι.
Έχοντας αυτά τα δεδομένα, σταθερός φαίνεται να είναι ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν καρπώνεται τον «καβγά» Μητσοτάκη – Τσίπρα και για αυτό παραμένει δημοσκοπικά τουλάχιστον περίπου στα ίδια επίπεδα με μικρά ποσοστά συν, πλην.
Επιστρατεύουν τα διλήμματα
Ο πρωθυπουργός στις μέρες που απομένουν μέχρι να ανοίξουν οι κάλπες θα επιχειρήσει να κλείσει την «ψαλίδα» των απογοητευμένων και να τους πείσει να τον ακολουθήσουν, βάζοντας τεράστια διλήμματα στους ψηφοφόρους έτσι ώστε να συγκρίνουν ανάμεσα στον ίδιο και τον Αλέξη Τσίπρα.
Προνομιακό του πεδίο είναι η οικονομία, αλλά στη σφοδρή σύγκρουση που θα υπάρχει μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων, δύσκολα κάποιος ψηφοφόρος θα ακούει θέματα ουσίας, όπως το τι γίνεται με την τσέπη του.
Επομένως δεν είναι απίθανο ο ψηφοφόρος να μην ακουσει τελικά κάνεναν από τους πολιτικούς αρχηγούς.
