Το ΚΚΕ με ανακοίνωσή του αποχαιρετά την Μάρθα Καραγιάννη, η οποία συνέδεσε το όνομά της με την «λαμπερή» εποχή του «παλιού» Ελληνικού Κινηματογράφου.
«Ποντιακής καταγωγής, γεννημένη στην Αθήνα και μεγαλώνοντας στο Κερατσίνι, η Μάρθα Καραγιάννη, έδωσε «ζωή» στις μικροχαρές, τις μικρολύπες, τα μικρά όνειρα, χιλιάδων λαϊκών ανθρώπων που έψαχναν στην κινηματογραφική οθόνη μια διέξοδο, μια έστω φευγαλέα ανάσα, μια ανάπαυλα από την καθημερινή σκληρή πραγματικότητα, μια επιβεβαίωση ότι ο μόχθος και η τιμιότητα στο τέλος αναγνωρίζονται και επιβραβεύονται ηθικά.
Το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στους οικείους της».
Πανελλήνια θλίψη για το θάνατο της αγαπημένης ηθοποιού
Πέθανε, σε ηλικία 82 ετών, η αγαπημένη ηθοποιός Μάρθα Καραγιάννη.
Η ηθοποιός αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας επί μακρόν, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες κατέληξε εξαιτίας εγκεφαλικού επεισοδίου.
Υπήρξε μια από τις πιο δημοφιλείς ηθοποιούς της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου.
Σπούδασε χορό και από τα οχτώ της χρόνια άρχισε να δίνει παραστάσεις στη Λυρική Σκηνή συμμετέχοντας στο παιδικό μπαλέτο της Λουκίας Σακελλαροπούλου.
Το ντεμπούτο της στον κινηματογράφο το έκανε σε ηλικία 17 ετών το 1955 στην ταινία της Φίνος Φιλμ «Η άγνωστος» σε σκηνοθεσία του Ορέστη Λάσκου.
Το θεατρικό της ντεμπούτο έγινε το 1957 στην επιθεώρηση «Ελέφαντες και ψύλλοι», ενώ στην τηλεόραση πρωτο εμφανίστηκε στη σειρά «Ο Δρόμος» το 1977.
Σημαντικός σταθμός στην πορεία της ήταν η γνωριμία της με τον Γιάννη Δαλιανίδη, πρωταγωνιστόντας σε λαμπερά μιούζικαλ και κωμωδίες του σκηνοθέτη. Η συνεργασία τους ξεκίνησε το 1961 στην ταινία «Ζητείται ψεύτης». Η ίδια λέει χαρακτηριστικά ότι, αν και ήταν μόλις 21-22 χρόνων, ο Φίνος τη θεωρούσε «φθαρμένη» γιατί είχε πάρει ήδη μέρος σε ταινίες τις οποίες ο παραγωγός χαρακτήριζε μέτριες.
Το μοναδικό μιούζικαλ στο οποίο η Μάρθα Καραγιάννη δεν χόρεψε, ήταν το «Μερικοί το προτιμούν κρύο», ενώ στην ταινία «Οι θαλασσιές οι χάντρες», 1967, εμφανίζεται ως καθαρά κωμική ηθοποιός κάτι στο οποίο επέμεινε πολύ ο Γιάννης Δαλιανίδης, ο οποίος της είπε ότι έτσι της δίνει ψωμί για μέχρι τα γεράματά της, εννοώντας ότι μπορούσε να ξεχωρίσει και να σταθεροποιηθεί στην κωμωδία και να απαγκιστρωθεί από την εικόνα της λαμπερής σουμπρέτας-χορεύτριας που έχει όριο λήξης.
Τραγούδησε πρώτη φορά στην ταινία «Καπετάνιος για κλάματα» (1960), αλλά έκανε μεγάλη επιτυχία τραγουδώντας στην ταινία «Γοργόνες και μάγκες» του 1968 («Ο άνδρας που θα παντρευτώ»). Επίσης τραγούδησε στη βιντεοταινία «Μια τρελή, τρελή ζωντοχήρα» (1988).
Το 1969 έπαιξε ένα δραματικό ρόλο στην ταινία του Νίκου Φώσκολου, «Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα» και ένα ρόλο κωμικό στην ταινία του Ντίνου Δημόπουλου, «Η ωραία του κουρέα».
Η συνεργασία της με το Γιάννη Δαλιανίδη και τον Κώστα Βουτσά απογειώθηκε στην ταινία «Το ανθρωπάκι» το 1969.
Τελευταία ταινία εκείνη την περίοδο είναι «Ο Μάγκας με το τρίκυκλο» το 1972, ενώ θα επανέλθει μερικά χρόνια αργότερα, το 1980, με την ταινία πρωταγωνιστών του Γιώργου Λαζαρίδη, «Ο Ποδόγυρος».
Τελευταία έπαιξε στις ταινίες: «Πεθαίνω για σένα» (2009) και «Από έρωτα» (2014).
Η Μάρθα Καραγιάννη παντρεύτηκε το Δημήτρη Στεφανάκο, ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού, τον Οκτώβριο του 1960. Απέκτησαν ένα παιδί που πέθανε τρεις ημέρες μετά τη γέννηση του. Το ζευγάρι χώρισε λίγους μήνες αργότερα.
Το 2001 έγραψε την αυτοβιογραφία της με τίτλο «Ο έρωτας μωρό μου είναι γλέντι» (Εκδόσεις Άγκυρα). Ένα μεγάλο κομμάτι του βιβλίου περιλαμβάνει συνεντεύξεις που είχε παραχωρήσει μέχρι τότε.
Η Μάρθα Καραγιάννη αγαπούσε τα ταξίδια. Έκανε το όνειρο της πραγματικότητα μετά το 1980 ταξιδεύοντας σχεδόν σε όλο τον κόσμο.
