Για τον ρόλο της ελληνικής ναυτιλίας στη διατήρηση της εφοδιαστικής αλυσίδας, αλλά και στην ενεργειακή επάρκεια σε εθνικό και διεθνές επίπεδο μίλησε πριν λίγη ώρα ο υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, Γιάννης Πλακιωτάκης στο συνέδριο του Economist.
«Κάθε πόλεμος και κάθε κατάσταση που επηρεάζει τις ανοιχτές ναυτιλιακές αγορές δημιουργεί προβλήματα στη ναυτιλία. Από την άλλη θέλω να τονίσω ότι είναι αξιοσημείωτη η ανθεκτικότητα της ελληνικής ναυτιλίας» τόνισε ο υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής Γιάννης Πλακιωτάκης, απαντώντας σε ερώτηση για το εάν ο πόλεμος στην Ουκρανία και η ενεργειακή κρίση έχουν επηρεάσει την ελληνική ναυτιλία. «Από την πρώτη στιγμή της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία κινηθήκαμε σε δύο άξονες, στον πρώτο άξονα θεσμοθετήσαμε ανθρωπιστικούς διαδρόμους για να ελευθερώσουμε τους ναυτικούς μας σε συνεργασία με το υπουργείο Εξωτερικών, οι οποίοι είχαν παγιδευτεί εξαιτίας του πολέμου και σε δεύτερο επίπεδο παίξαμε πρωταγωνιστικό ρόλο μαζί με άλλες χώρες κράτη- μέλη του διεθνούς ναυτιλιακού οργανισμού για τη δημιουργία ασφαλών ναυτιλιακών οδών στη Βόρεια θάλασσα».
Ο κ. Πλακιωτάκης σημείωσε πως: «σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών, περίπου το 30% των πλοίων που αναχώρησαν από τα ουκρανικά λιμάνια ήταν ελληνόκτητα και αντιπροσώπευαν περίπου το 51% των διατροφικών προϊόντων. Αυτό δείχνει ότι η ελληνική ναυτιλία παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο σε θέματα αντιμετώπισης παγκόσμιας επισιτιστικής κρίσης. Στο πλαίσιο της μεταφοράς του ρωσικού πετρελαίου, η Ελλάδα ως ποιοτική ναυτιλία είναι συμβατή με βάση τους κανονισμούς και τις αποφάσεις που έχουν ληφθεί και είναι σε ισχύ σε επίπεδο ευρωπαϊκής ένωσης. Η ελληνική ναυτιλία παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στη διασφάλιση της ενεργειακής ασφάλειας όχι μόνο σε ευρωπαϊκό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο, ελέγχοντας το 21% της παγκόσμιας χωρητικότητας και βεβαίως έπαιξε και παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο, όπως στην περίοδο της πανδημίας αλλά και της ενεργειακής κρίσης, όπου καταφέραμε και κρατήσαμε ανοιχτή την παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα».
Για το ζήτημα που αφορά την κλιματική αλλαγή και πως ανταποκρίνεται η ελληνική ναυτιλία στην υποχρέωση από την 1η Ιανουαρίου 2023 να είναι συμβατή με τους δύο δείκτες του IMO International Maritime Organization που σχετίζονται με την προσπάθεια μείωσης των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου (καθώς θα υπάρξει για πρώτη φορά ρύθμιση που θα υποχρεώνει τη ναυτιλία να μειώσει την ανθρακική ένταση και παράλληλα να βελτιώσει την ενεργειακή απόδοση των πλοίων), ο υπουργός απάντησε:
«Η Ελλάδα είναι ένθερμος υποστηρικτής της στρατηγικής του IMO για μείωση των εκπομπών του θερμοκηπίου. Πιστεύουμε ότι η λήψη παγκόσμιων μέτρων μπορεί να διασφαλίσει την ομαλή μετάβαση της ναυτιλίας, διασφαλίζοντας όμως και ίσους όρους παγκόσμιου ανταγωνισμού. Και οι δύο αυτοί κανονισμοί είναι πλέον υποχρεωτικοί αφού έχουν υιοθετηθεί ομοφώνως από τα κράτη μέλη του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού στα πλαίσια της βραχυπρόθεσμης στρατηγικής του Οργανισμού και με βάση ότι είναι πλέον υποχρεωτικοί, εντάσσονται και στο συνολικό σύστημα πιστοποίησης των πλοίων, κάτι το οποίο πρέπει να υιοθετηθεί και από την ελληνική αλλά και την παγκόσμια ναυτιλία».
Αμυράς: Είναι στο χέρι μας είναι να μην φτάσουμε ποτέ να χρησιμοποιήσουμε τον όρο αυτόν της κλιματικής κατάρρευσης
Στην ίδια συζήτηση μίλησε και ο υφυπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γιώργος Αμυράς, τονίζοντας: «Εμείς στο υπουργείο Περιβάλλοντος δεν χρησιμοποιούμε τον όρο κλιματική αλλαγή αλλά κλιματική κρίση και είναι στο χέρι μας είναι να μην φτάσουμε ποτέ να χρησιμοποιήσουμε τον όρο αυτόν της ‘κλιματικής κατάρρευσης’. Εμείς αντιμετωπίζουμε τα ζητήματα της κλιματικής κρίσης με έναν διπλό τρόπο. Ο πρώτος είναι ότι χρειάζονται διεθνείς συνεργασίες. Δεν μπορεί καμία χώρα και καμία κοινότητα να κάνει κάτι από μόνη της. O δεύτερος τρόπος αφορά την προσέγγιση της άλλης όψης του νομίσματος της κλιματικής κρίσης, που είναι η ανάγκη προστασίας της βιοποικιλότητας. Για κάθε ένα είδος δηλαδή που προστατεύεται, αποκτάται μια μεγάλη ασπίδα απέναντι στην κλιματική κρίση. Μιλώντας όμως για τη γαλάζια οικονομία πρέπει πρώτα απ’ όλα να μιλήσουμε για την ανάγκη υγείας των ωκεανών. Είναι αδιανόητο ενώ ξέρουμε ότι οι θάλασσες μας δίνουν τροφή, ενέργεια, πόρους, πάρα πολλά πράγματα, εμείς οι άνθρωποι σε ανταπόδοση, να επιστρέφουμε κάθε χρόνο στους ωκεανούς 17.000.000 τόνους πλαστικών».
