Γαλλία: «Πυρά» κατά της Βαλερί Πεκρές για την αναφορά σε ναζιστική θεωρία συνωμοσίας
Έντονα επικρίθηκε η Βαλερί Πεκρές, υποψήφια του συντηρητικού κόμματος των Ρεπουμπλικάνων για τη γαλλική προεδρία, για την ακροδεξιά ρητορική της και τις αναφορές στη θεωρία συνωμοσίας της «Μεγάλης Αντικατάστασης», κατά την πρώτη της μεγάλη προεκλογική συγκέντρωση.
Μιλώντας σε χιλιάδες υποστηρικτές στο Παρίσι την Κυριακή, η Πεκρές ρώτησε «σε δέκα χρόνια… θα είμαστε κυρίαρχο έθνος, δορυφόρος των ΗΠΑ ή κινεζικός εμπορικός σταθμός; Θα είμαστε ενωμένοι ή διχασμένοι;»
«Τίποτα δεν είναι γραμμένο, είτε πρόκειται για απώλεια οικονομικής θέσης είτε για τη Μεγάλη Αντικατάσταση», είπε.
Την ιδέα της «Mεγάλης Aντικατάστασης» του ευρωπαϊκού πληθυσμού από τους μετανάστες εμπνεύστηκαν πρώτοι οι ναζί, μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Τη θεωρία αυτή επικαλέστηκεστο μανιφέστο του και ο δράστης του μακελειού στη Νέα Ζηλανδία με 51 νεκρούς, προτού αυτή διαδοθεί ευρέως μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 στις ΗΠΑ, χωρίς τα αντισημιτικά της επιχειρήματα.
Η Πεκρές δίνει μάχη με δύο ακροδεξιούς υποψηφίους, τη Μαρίν Λεπέν και τον πρώην τηλεοπτικό ειδήμονα Ερίκ Ζεμούρ, για μια θέση στον δεύτερο γύρο κατά του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος εξακολουθεί να προηγείται του πεδίου των υποψηφίων ενόψει των προεδρικών εκλογών του Απριλίου.
Ως νυν επικεφαλής της περιφέρειας του Παρισιού και πρώην υπουργός, η Πεκρές δέχεται πιέσεις να απευθυνθεί περισσότερο προς τα δεξιά, προκειμένου να κλονίσει την εικόνα της ως τεχνοκρατικής σταδιοδρομίας πολιτικού και να διατηρήσει τους σκληροπυρηνικούς ακροδεξιούς ψηφοφόρους.
Οι σχολιαστές σημείωσαν ότι η ομιλία της ήταν γεμάτη εθνικιστικούς τόνους με αναφορές στη «Γαλλία των καθεδρικών ναών» και σε πολίτες που ήταν «μόνο Γάλλοι στο όνομα».
Η θεωρία της «Μεγάλης Αντικατάστασης» συγκεκριμένα έχει γίνει μια διχαστική ακροδεξιά μπουλέτα, με ορισμένους συντηρητικούς πολιτικούς να λένε ότι περιγράφει μια δημογραφική πραγματικότητα και άλλους να λένε ότι είναι εμπρηστική. Η ίδια η επικεφαλής του «Εθνικού Συναγερμού», έχει αποφύγει να χρησιμοποιήσει τον όρο, σε αντίθεση με τον Ζεμούρ που αναφέρεται επανειλημμένα σε αυτόν.
