Το μυστήριο του Voyager 1: Το υπερήλικο διαστημόπλοιο της NASA που εκπλήσσει τους επιστήμονες
Σαράντα πέντε χρόνια μετά την έναρξη του διαστρικού ταξιδιού του, το Voyager 1 συνεχίζει τις περιπλανήσεις του, αφήνοντας άναυδη την ομάδα που παρακολουθεί τις κινήσεις του διαστημικού σκάφους στη Γη.
Παρά την προχωρημένη του ηλικία αλλά και την απόσταση 23,3 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη όπου βρίσκεται, το Voyager 1 εξακολουθεί να λειτουργεί καλά, λαμβάνοντας και εκτελώντας εντολές που του στέλνει η NASA, καθώς και να συλλέγει και να στέλνει πίσω επιστημονικά δεδομένα.
Υπάρχει, ωστόσο, ένα «αλλά». Οι ενδείξεις από το σύστημα άρθρωσης και ελέγχου στάσης, που ελέγχουν τον προσανατολισμό του διαστημικού σκάφους στο διάστημα, δεν ταιριάζουν με αυτό που κάνει στην πραγματικότητα το Voyager.
Το υποσύστημα ελέγχου προσανατολισμού, διάρθρωσης ηλιακών συστοιχίων και κεραίας υψηλής ενίσχυσης, ή AACS, διασφαλίζει ότι η κεραία υψηλής πιστότητας του ανιχνευτή παραμένει στραμμένη στη Γη, ώστε το Voyager να μπορεί να στείλει δεδομένα πίσω στη NASA.
Λόγω της διαστρικής τοποθεσίας του Voyager, το φως χρειάζεται 20 ώρες και 33 λεπτά για να ταξιδέψει προς μια κατεύθυνση, επομένως η κλήση και η απάντηση ενός μηνύματος μεταξύ της NASA και του Voyager χρειάζεται δύο ημέρες.
Μέχρι στιγμής, η ομάδα του Voyager πιστεύει ότι το AACS εξακολουθεί να λειτουργεί, αλλά οι ενδείξεις δεδομένων του οργάνου φαίνονται τυχαίες ή αδύνατες.
Το πρόβλημα του συστήματος δεν έχει προκαλέσει τίποτα που να έχει θέσει το διαστημόπλοιο σε «ασφαλή λειτουργία» μέχρι στιγμής.
Τότε συμβαίνουν μόνο βασικές λειτουργίες, ώστε οι μηχανικοί να μπορούν να διαγνώσουν ένα πρόβλημα που θα έθετε το διαστημόπλοιο σε κίνδυνο.
Το σήμα του Voyager δεν έχει χάσει τίποτα από την ισχύ του, γεγονός που σημαίνει ότι η κεραία του «βλέπει» προς τη Γη.
Τώρα, η ομάδα προσπαθεί να καταλάβει αν αυτά τα λανθασμένα δεδομένα έρχονται απευθείας από αυτό το όργανο ή αν κάποιο άλλο σύστημα το προκαλεί.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση της NASA: «Μέχρι να κατανοηθεί καλύτερα η φύση του ζητήματος, η ομάδα δεν μπορεί να ξέρει πόσο χρόνο χρειάζεται το διαστημικό σκάφος για να συλλέξει και να μεταδώσει επιστημονικά δεδομένα».
«Το διαστημόπλοιο είναι σχεδόν 45 ετών, πολύ μεγαλύτερο από όσο θα περίμενε κανείς. Επομένως, εδώ υπάρχουν κάποιες μεγάλες προκλήσεις για την ομάδα των μηχανικών. Πιστεύω ωστόσο ότι υπάρχει τρόπος να λυθεί το ζήτημα και η ομάδα θα μας θα βρει τη λύση».
Αν η ομάδα δεν βρει την πηγή του ζητήματος, ίσως χρειαστεί να προσαρμοστεί, ίσως κάνοντας μια αλλαγή στο software.
Το Voyager έχει ήδη βασιστεί σε εφεδρικά συστήματα για να ζήσει μέχρι σήμερα.
Το 2017, ο ανιχνευτής εκτόξευσε προωθητές που χρησιμοποιήθηκαν κατά τις αρχικές πλανητικές του συναντήσεις κατά τη δεκαετία του 1970 -και εξακολουθούσαν να λειτουργούν αφού παρέμειναν αχρησιμοποίητοι για 37 χρόνια.
Οι ανιχνευτές γήρανσης παράγουν πολύ λίγη ισχύ ετησίως, επομένως τα υποσυστήματα και οι θερμαντήρες έχουν απενεργοποιηθεί με την πάροδο των ετών, ώστε τα κρίσιμα συστήματα και τα επιστημονικά όργανα να μπορούν να συνεχίσουν να λειτουργούν.
Το Voyager 2, ένα δίδυμο διαστημόπλοιο, συνεχίζει να λειτουργεί καλά στο διαστρικό διάστημα 19,5 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη.
Συγκριτικά, ο Ποσειδώνας, ο πιο απομακρυσμένος πλανήτης από τη Γη, βρίσκεται, το πολύ, μόλις 2,9 δισεκατομμύρια μίλια μακριά.
Και οι δύο ανιχνευτές εκτοξεύτηκαν το 1977 και έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τον αρχικό τους σκοπό να πετούν ανά πλανήτες.
Τώρα, έχουν γίνει τα μόνα δύο διαστημόπλοια που συλλέγουν δεδομένα από το διαστρικό διάστημα και παρέχουν πληροφορίες για την ηλιόσφαιρα ή τη φυσαλίδα που δημιουργείται από τον ήλιο που εκτείνεται πέρα από τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος.
Mystery issue experienced on NASA’s Voyager 1 probe from 1977, by Ashley Strickland, CNN
