Πέπλο μυστηρίου κάλυπτε τις «περίεργες εξαφανίσεις» παπουτσιών από ένα νηπιαγωγείο στη νοτιοδυτική Ιαπωνία, ιδιαίτερα επειδή αυτές αφορούσαν μονά παπούτσια και όχι ζευγάρια.
Καθώς το προσωπικό, αλλά ούτε και η αστυνομία μπορούσε να καταλήξει σε δύο περιστατικά που αναφέρθηκαν νωρίτερα αυτό το μήνα, τοποθετήθηκαν τρεις κάμερες ασφαλείας με την ελπίδα ότι ο κλέφτης θα χτυπούσε ξανά, σύμφωνα με την εφημερίδα Mainichi Shimbun.
Στη συνέχεια, όταν ένα μονό παπούτσι χάθηκε από το νηπιαγωγείο Gosho Kodomo-en στην Koga, στην επαρχία Φουκουόκα, τη νύχτα της 11ης Νοεμβρίου, οι ερευνητές κοσκίνισαν το υλικό από τις κάμερες, πιστεύοντας ότι τελικά είχαν πιάσει στα πράσα τον ύποπτο δράστη.
Ο ένοχος, ωστόσο, αποδείχθηκε ότι είχε τέσσερα πόδια, πορτοκαλο-καφετιά γούνα και αιχμηρά νύχια, αναφέρει η Guardian.
Τα πλάνα της κάμερας αποκάλυψαν ότι μια νυφίτσα είχε εμφανιστεί πίσω από έναν τοίχο το προηγούμενο βράδυ, πλησίασε τα κουτιά στα οποία αποθηκεύονταν τα παιδικά παπούτσια και πήρε κάποιο στο στόμα της, όλα σε διάστημα περίπου 10 δευτερολέπτων.
Ο διευθυντής του νηπιαγωγείου είχε επικοινωνήσει με την αστυνομία στις αρχές Νοεμβρίου, αφού είχαν εξαφανιστεί 15 παπούτσια που ανήκαν σε 10 παιδιά. Την επόμενη μέρα εξαφανίστηκαν άλλα τρία, ενώ άλλα παπούτσια, που φορούν τα παιδιά μέσα στις αίθουσες, βρέθηκαν σκορπισμένα στο πάτωμα.
«Ανησυχήσαμε πολύ, αλλά είμαστε ανακουφισμένοι τώρα που ξέρουμε ότι ήταν ζώο», είπε ένα μέλος του προσωπικού στο Mainichi.
Η εφημερίδα επικαλέστηκε έναν τοπικό αστυνομικό που είπε ότι, εξ όσων γνωρίζει, το μυστήριο των παπουτσιών που λείπουν ήταν το πρώτο του είδους του.
Ο καθηγητής Hiroshi Sasaki στο Πανεπιστήμιο Chikushi Jogakuen είπε ότι η νυφίτσα που έκλεβε παπούτσια μάλλον είχε μόλις γεννήσει και, δεδομένης της ευαισθησίας του ζώου στο κρύο, χρησιμοποιούσε τα παπούτσια για να επενδύσει τη φωλιά του για το χειμώνα.
Ωστόσο, παραμένει άγνωστο το πού βρίσκονται τα παπούτσια, ενώ οι υπεύθυνοι του νηπιαγωγείου ελπίζουν να αποτρέψουν την επανάληψη τέτοιων περιστατικών, καλύπτοντας τα κενά με δίχτυα τη νύχτα σε αυτό που περιέγραψε ως «μέτρο πρόληψης του εγκλήματος».
