Η χώρα με τα λιγότερα μετάλλια στους Ολυμπιακούς: Γιατί πέφτει όλο και πιο χαμηλά στην κατάταξη

Το CNNi επικοινώνησε με την Ινδική Ολυμπιακή Ένωση για να σχολιάσει την επίδοση της ομάδας στο Παρίσι και έπεσε πάνω σε τεράστια θέματα υποχρηματοδότησης, έλλειψης υποδομών αλλά και παιδικού υποσιτισμού καθώς εκατομμύρια Ινδοί ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.

Τι συνέβη στο Παρίσι

Χαρακτηριστική είναι η φετεινή περίπτωση των Ολυμπαικών αγώνων στο Παρίσι όπου η Ινδία κατέλαβε την 71η θέση στον πίνακα νε μόλις 6 μετάλλια, κάτω από έθνη με πολύ μικρότερο πληθυσμό, όπως η Γεωργία, το Καζακστάν και η Βόρεια Κορέα.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, με λιγότερο από το ένα τέταρτο του πληθυσμού της Ινδίας, βρέθηκαν στην κορυφή των πινάκων με 126 μετάλλια, ακολουθούμενες από την Κίνα με 91.

Η Ινδία έχει κερδίσει συνολικά μόλις 41 Ολυμπιακά μετάλλια από το ντεμπούτο της το 1900, όλα στους θερινούς αγώνες.

«Αν κοιτάξετε την αναλογία πληθυσμού προς μετάλλια, είναι ίσως η χειρότερη.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η Ινδία υπολείπεται των άλλων τους Ολυμπιακούς Αγώνες και γενικά στον παγκόσμιο αθλητισμό», δήλωσε ο Ronojoy Sen, συγγραφέας του βιβλίου «Nation at Play: Μια ιστορία του αθλητισμού στην Ινδία».

Μεταξύ των φωτεινών σημείων για την Ινδία στο Παρίσι, ο άσος στο ακόντιο ακοντισμού Neeraj Chopra, ο οποίος πρόσθεσε το ασημένιο μετάλλιο στο χρυσό που κέρδισε στο Τόκιο 2020, αλλά και η σκοπεύτρια Manu Bhaker που κατέκτησε διπλό χάλκινο μετάλλιο για να γίνει η πρώτη Ινδή γυναίκα που κερδίζει δύο μετάλλια στους ίδιους Αγώνες.

Η Vinesh Phogat, γνωστή για τον προβεβλημένο ρόλο της στις διαμαρτυρίες κατά της σεξουαλικής παρενόχλησης, έγινε η πρώτη Ινδή που προκρίθηκε στον τελικό της πάλης στα 50 κιλά ελεύθερης πάλης γυναικών – μόνο που αποκλείστηκε επειδή δεν κατάφερε να μπει στην κατηγορία βάρους της. Την Τετάρτη, η έφεσή της για αργυρό μετάλλιο απορρίφθηκε από το Αθλητικό Διαιτητικό Δικαστήριο.

Ελάχιστη χρηματοδότηση – ανύπαρκτες υποδομές

Η ιστορία της Ινδίας με το ανεκμετάλλευτο ολυμπιακό δυναμικό μπορεί να εξηγηθεί από διάφορους παράγοντες, σύμφωνα με τους ειδικούς, Οι ελάχιστες επενδύσεις στον αθλητισμό είναι ένας από τους κύριους υπαίτιους.

Το Νέο Δελχί δεν έχει ποτέ διοχετεύσει σημαντικούς πόρους σε ένα εθνικό πρόγραμμα προπόνησης όπως αυτά των παραδοσιακών ολυμπιακών δυνάμεων, οι οποίες θεωρούν εδώ και καιρό τα χρυσά μετάλλια ως σύμβολο εθνικής δύναμης, δήλωσε ο Sen.

«Για έθνη όπως οι ΗΠΑ, η Κίνα και η (πάλαι ποτέ) Σοβιετική Ένωση, ο αθλητισμός ήταν σε μεγάλο βαθμό μέρος της εθνικής τους ιστορίας, ήταν ένα μέσο για παγκόσμια αναγνώριση και δόξα», είπε.Τα πιο επιτυχημένα ολυμπιακά έθνη επίσης εντοπίζουν και αναπτύσσουν τα ταλέντα από νεαρή ηλικία, πρόσθεσε, επισημαίνοντας την Κίνα, όπου «βλέπεις παιδιά να εκπαιδεύονται από τη στιγμή που μπορούν να περπατήσουν!».

Οι Ινδοί αθλητές αντιμετωπίζουν συχνά εμπόδια όπως η ανεπαρκής χρηματοδότηση και η έλλειψη πρόσβασης σε εγκαταστάσεις, λένε οι αναλυτές.

«Μπορεία να είναι 1,4 δισεκατομμύρια οιλανθρωποι και να φέρνουν μόνο 6 μετάλλια, αλλλα θα πρέπει να υπολογίσεικάποιος πως τα…1,39 δισεκατομμύρια δεν έχουν καμία πρόσβαση σε αθλητικές εγκαταστάσεις», δήλωσε ο Boria Majumdar, αθλητικός αναλυτής και συγγραφέας του βιβλίου «Dreams of a Billion:India and the Olympic Games».

Η Ινδία στέλνει πολύ λιγότερους αθλητές και προσωπικό υποστήριξης στους Ολυμπιακούς Αγώνες από άλλες κορυφαίες ομάδες όπως οι ΗΠΑ, δήλωσε ο Majumdar. Φέτος πήγαν στο Παρίσι117 Ινδοί αθλητές, σε σύγκριση με σχεδόν 600 Αμερικανούς.

Εντονο πρόβλημα παιδικού υποσιτισμού

Η Ινδία αντιμετωπίζει επίσης ευρύτερες προκλήσεις στον τομέα της υγείας που εμποδίζουν την ανάπτυξη και περιορίζουν το αθλητικό δυναμικό από την παιδική ηλικία, λένε οι ειδικοί.

Η Ινδία κατέλαβε την 111η θέση μεταξύ 125 χωρών στην έκθεση του Παγκόσμιου Δείκτη Πείνας 2023: Το ποσοστό 18,7% για τα παιδιά που είναι πολύ αδύνατα για το ύψος τους – τονμεγαλύτερο ποσοστό παγκοσμίως – αντικατοπτρίζει τον οξύ υποσιτισμό.

Σύμφωνα με την έκθεση, πάνω από το ένα τρίτο των παιδιών κάτω των 5 ετών στην Ινδία είναι καχεκτικά λόγω υποσιτισμού, που σημαίνει ότι είναι πολύ κοντά για την ηλικία τους.

«Μέχρι να αντιμετωπίσουμε ορισμένες από αυτές τις βασικές ανησυχίες γύρω από τη διατροφή, θα είναι πολύ δύσκολο να επιτύχουμε μεγαλύτερη αριστεία στο υψηλότερο επίπεδο του αθλητισμού, όπου οι νίκες μετριούνται σε χιλιοστά του δευτερολέπτου», δήλωσε ο Sen.

Εκατοντάδες περιστατικά
σεξουαλικής παρενόχλησης

Μια άλλη πρόκληση για την ολυμπιακή πρόοδο είναι τα πρόσθετα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες αθλήτριες στην Ινδία, σε ένα έθνος που παραμένει βαθιά πατριαρχικό.

«Από την παιδική μου ηλικία, όταν άρχισα να παλεύω, οι άνθρωποι με πείραζαν λέγοντας ότι «είναι κορίτσι τι μπορεί να κάνει, γιατί μπαίνει σε ένα ανδρικό άθλημα;»», δήλωσε η Sakshi Malik, μια Ινδή παλαιστής που κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο το 2016.

Η Malik εγκατέλειψε την πάλη πέρυσι εν μέσω διαμάχης για τις καταγγελίες σεξουαλικής παρενόχλησης κατά του επικεφαλής της ινδικής πάλης. Μάλιστα η Malik, η Phogat και άλλοι παλαιστές έμειναν ολόκληρα 24ωρα στους δρόμους του Νέου Δελχί, απαιτώντας να ληφθούν μέτρα.

«Εγκατέλειψα το άθλημά μου, το οποίο αγαπώ όσο τίποτα άλλο, για αυτόν τον αγώνα, επειδή νιώιω πως έχω την ευθύνη της προστασίας των νεότερων αθλητών που έρχονται μετά από μένα», δήλωσε η Malik. «Τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν».

Αναξιοποίητες δυνατότητες

Ενώ η συνολική εμφάνιση της Ινδίας στο Παρίσι μπορεί να μην εντυπωσίασε, οι οπαδοί γιόρτασαν τα κατορθώματα των μεταλλίων της χώρας σε αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε ένα ξέσπασμα υπερηφάνειας και θαυμασμού.

Οι αθλητές έχουν τη δύναμη να κινητοποιήσουν έναν πληθυσμό, δηλώνει ο αθλητικός αναλυτής Majumdar.

«Το να σκέφτεσαι ότι ολόκληρη η χώρα παρακολουθεί ακοντισμό στις 2 το πρωί εξαιτίας ενός ανθρώπου, αυτό είναι μια επανάσταση», είπε, αναφερόμενος στα εκατομμύρια που παρακολουθούσαν στην πατρίδα τους, καθώς ο Ινδός Chopra κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο στο Παρίσι.

Το τεράστιο ολυμπιακό δυναμικό της Ινδίας αντικατοπτρίζεται καλύτερα στο κρίκετ, μακράν το πιο δημοφιλές άθλημα της χώρας και ένα άθλημα στο οποίον κατέχει την πρωτοκαθεδρία ως η κυρίαρχη παγκόσμια δύναμη.

Το 2018, ο πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι εγκαινίασε το «Khelo India» ή «Let’s Play India», ένα πανεθνικό πρόγραμμα για την «αναβίωση της αθλητικής κουλτούρας» στη χώρα με στόχο τον εντοπισμό και τη χρηματοδότηση υποσχόμενων νέων ταλέντων, ιδίως στις αγροτικές περιοχές.

Μέχρι τον Ιούλιο του 2024, το υπουργείο αθλητισμού της Ινδίας είχε διαθέσει σχεδόν 260 εκατομμύρια δολάρια σε κρατικές κυβερνήσεις για την ανάπτυξη αθλητικών υποδομών στο πλαίσιο του προγράμματος Khelo India.«Εκτιμώ τις προσπάθειες της ινδικής αποστολής μέσω των αγώνων», έγραψε ο Μόντι στο X τη Δευτέρα.

«Όλοι οι αθλητές έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό και κάθε Ινδός είναι περήφανος γι’ αυτούς». Κατά τη διάρκεια της ετήσιας συνάντησης της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής στη Βομβάη πέρυσι, ο Μόντι δήλωσε στους αθλητικούς αξιωματούχους ότι η Ινδία θα διεκδικήσει τη διοργάνωση των θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 2036, ανέφερε το Associated Press.

Η ΔΟΕ δήλωσε ότι αναμένει επίσης να προσθέσει σύντομα έναν Ινδό χορηγό στον κατάλογο των 15 κορυφαίων εταίρων της, οι οποίοι μαζί έδωσαν στους Αγώνες σχεδόν 740 εκατομμύρια δολάρια πέρυσι – ένα ακόμη σημάδι των αυξανόμενων Ολυμπιακών φιλοδοξιών της Ινδίας.

Ο Majumdar, αθλητικός αναλυτής, πιστεύει ότι οι καλύτερες Ολυμπιακές ημέρες της Ινδίας δεν έχουν έρθει ακόμα.

«Νομίζω ότι το ταξίδι έχει ξεκινήσει, αλλά δεν πρόκειται να συμβεί από τη μια μέρα στην άλλη», δήλωσε, επισημαίνοντας ότι η Ινδία δαπανά μόλις ένα κλάσμα των δαπανών των ΗΠΑ για αθλητικές υποδομές.

«Στην επόμενη δεκαετία πιστεύω ότι η Ινδία έχει τη δυνατότητα να βρίσκεται στο πρώτο μισό των αποδόσεων σε μεταλλίων».