Κάντο όπως ο ΜακΚίνλεϊ: Ποιος είναι ο πρόεδρος που εμπνέει τον Τραμπ στη δεύτερη θητεία του

Πολλές ειδήσεις παρήγαγε η εναρκτήρια ομιλία του Ντόναλντ Τραμπ μετά την ορκωμοσία του. Ο νέος πρόεδρος έθεσε τις προτεραιότητες της δεύτερης θητείας του στον Λευκό Οίκο, ενώ δεν έλειψε να εκφράσει τον θαυμασμό του για έναν από τους προκατόχους του.

Ο λόγος για τον 25^ο Αμερικανό πρόεδρο, Γουίλιαμ ΜακΚίνλεϊ, τον οποίο χαρακτήρισε «σπουδαίο πρόεδρο» που έκανε τη χώρα πλούσια μέσω δασμών και ταλέντου, κάνοντας αναφορά στον ρόλο του ΜακΚίνλεϊ στη δημιουργία της Διώρυγας του Παναμά. Ανέφερε δε πως σε ένδειξη εκτίμηση αλλάζει το όνομα του μεγαλύτερου βουνού της Αλάσκας από «Όρος Ντενάλι» σε «Όρος ΜακΚίνλεϊ».

Σημειώνεται πως το 2015 ο Πρόεδρος Ομπάμα είχε μετονομάσει το βουνό της Αλάσκας από «Όρος ΜακΚίνλεϊ» σε «Ντενάλι» για να αναγνωρίσει τη σημασία του για τους ντόπιους. Το όνομα «Ντενάλι» δόθηκε από τους Κογιούκον Αθαμπάσκανς, μεταφράζεται ως «ο μεγάλος» ή «ο υψηλός».

Η συνεισφορά του ΜακΚίνλεϊ στην Διώρυγα του Παναμά

Ο ΜακΚίνλεϊ, ο οποίος ορκίστηκε το 1897, προήδρευσε των διαπραγματεύσεων που κατέληξαν στην δημιουργία της διώρυγας του Παναμά. Η πλωτή δίοδος άνοιξε το 1914, αλλά σχεδόν αμέσως πολλοί στον Παναμά άρχισαν να αμφισβητούν τη νομιμότητα της αμερικάνικης παρέμβασης, οδηγώντας τη χώρα στο λεγόμενο «αγώνα των γενεών» για την ακύρωση της συνθήκης με την Ουάσιγκτον.

Τη δεκαετία του 1930, οι ΗΠΑ αποσύρθηκαν από το δικαίωμά τους να παρεμβαίνουν στον Παναμά. Μέχρι τη δεκαετία του 1970, με το διοικητικό κόστος της να αυξάνεται απότομα, η Ουάσιγκτον πέρασε χρόνια διαπραγματευόμενη με τον Παναμά για να παραχωρήσει τον πλήρη έλεγχο της πλωτής οδού. Τελικά, το 1977 υπογράφηκε η συνθήκη παραχώρησης της Διώρυγας του Παναμά.

Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος έχει καταγγείλει τα αυξημένα τέλη που έχει επιβάλει ο Παναμάς για τη χρήση της πλωτής οδού που συνδέει τον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό ωκεανό. Πιστεύει ότι έχουν παραβιαστεί οι όροι της συνθήκης που υπογράφει την παραχώρησή της στη χώρα υποδοχής και ότι ελέγχεται από την Κίνα.

Εδαφική επέκταση

Σύμφωνα με τον Economist, ο τελευταίος πρόεδρος που προσπάθησε να αυξήσει σημαντικά την έκταση της Αμερικής ήταν ο ΜακΚίνλεϊ, καθώς εδάφη όπως η Κούβα, η Χαβάη και οι Φιλιππίνες προστέθηκαν στην Αμερική κατά την πρώτη του θητεία.

Η τελευταία δε προστέθηκε ως συνέπεια μιας νίκης επί της Ισπανίας. «Η αλήθεια είναι ότι δεν ήθελα τις Φιλιππίνες», είπε ο ΜακΚίνλεϊ, «και όταν ήρθαν σε μας, ως δώρο από τον Θεό, δεν ήξερα τι να τις κάνω».

Επιστρέφοντας στο σήμερα, οι μεγαλύτερες προκλήσεις της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής είναι η διαχείριση του ανταγωνισμού με την Κίνα, οι συγκρούσεις και η αστάθεια στη Μέση Ανατολή και η κατοχή της Ουκρανίας από τη Ρωσία – και όχι τα τέλη που πληρώνουν τα αμερικανικά πολεμικά πλοία για να διασχίσουν τη διώρυγα.

Αλλά στην πρώτη ομιλία της δεύτερης θητείας του, ο Τραμπ ανέφερε την Κίνα μόνο για την επιρροή που κατέχει στη διώρυγα. Στην Μέση Ανατολή, τονίζοντας την συμβολή του ως εκλεγμένου προέδρου στην επίτευξη της συμφωνίας εκεχειρίας μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς.

Δεν αναφέρθηκε καθόλου στην Ουκρανία, παρά μόνο εμμέσως όταν σχολίασε πως η Αμερική παρείχε «απεριόριστη χρηματοδότηση» για την προστασία των ξένων συνόρων, ενώ αρνήθηκε να υπερασπιστεί τα δικά της.

Σημειώνεται δε ότι στο θέμα της διώρυγας δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμη τον τρόπο με τον οποίο θα την διεκδικήσει. Μάλιστα, ο Economist θέτει το ερώτημα αν ο πρόεδρος θα συμβιβαζόταν με χαμηλότερα τέλη διέλευσης.

Οι δασμοί

Σε ότι αφορά τους δασμούς, η κοσμοθεωρία του Τραμπ φαίνεται να συμπίπτει με εκείνη του ΜακΚίνλεϊ. Ο 25ος πρόεδρος υπέγραψε τον νόμο Dingley το 1897, ο οποίος προέβλεπε την επιβολή δασμών πάνω από το 50%.

Κατά την διάρκεια της εναρκτήριας ομιλίας του, ο Γουίλιαμ ΜακΚίνλεϊ είπε ότι αυτό έγινε προκειμένου να στηρίξει την αμερικανική μεταποίηση. Σε ομιλία του σε κοινή συνεδρίαση του Κογκρέσου που συγκάλεσε για να περάσει τους δασμούς, τους παρουσίασε ως μια συνετή πράξη για τη χρηματοδότηση της κυβέρνησης χωρίς αύξηση της φορολογίας. Ο κ. Τραμπ φαίνεται ότι σκέφτεται με τον ίδιο τρόπο.

«Θα τιμολογήσουμε και θα φορολογήσουμε τις ξένες χώρες για να πλουτίσουμε τους πολίτες μας», τόνιζε τότε στην ομιλία του και πρόσθεσε «Θα εισρεύσουν τεράστια χρηματικά ποσά στο δημόσιο ταμείο μας, τα οποία θα προέρχονται από ξένες πηγές».