Η καταδίκη της Μαρίν Λεπέν και η συνακόλουθη αφαίρεση των πολιτικών δικαιωμάτων που βάζει φρένο στη συμμετοχή της στις επόμενες προεδρικές εκλογές ήταν για πολλούς ένα χτύπημα στην ακροδεξιά, μια εξέλιξη που θα αποδυναμώσει το Εθνικό Μέτωπο και θα το εμποδίσει να διεκδικήσει την προεδρία της χώρας.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Μαρίν Λεπέν, όπως και ο πατέρας της παλαιότερα βρίσκονται ενώπιον της δικαιοσύνης, αλλά είναι η πρώτη φορά που μία δικαστική απόφαση έχει τόσο έντονο το στοιχείο του αποκλεισμού από το πολιτικό παιχνίδι.
Στόχος του γαλλικού πολιτικού κατεστημένου, που περιλαμβάνει πλέον και το κόμμα Μακρόν, εκτός των παραδοσιακών πολιτικών δυνάμεων, είναι να εξουδετερωθεί η δυναμική που έδειξε ότι έχει το «Εθνικό Μέτωπο» και καταγράφηκε στις τελευταίες προεδρικές εκλογές με ένα 41% στον δεύτερο γύρο.
Η Μαρίν Λεπέν μπορεί να μην είναι υποψήφια στις επόμενες εκλογές, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι το κόμμα της θα περάσει στο περιθώριο. Μπορεί κάλιστα να ορίσει υποψήφιο, τον οποίον θα ελέγχει απολύτως πολιτικά, προσδοκώντας μάλιστα ότι η ποινική της δίωξη θα της αποδώσει και εκλογικά κέρδη, καθώς θα ενισχύσει τη ρητορική της «αντισυστημικότητας».
Η Μαρίν Λεπέν όμως δεν είναι η δημιουργός του κοινωνικού ρεύματος που την στηρίζει εκλογικά. Είναι η εκφραστής του. Είναι αυτή που καβαλάει στο κύμα που ήδη έχει διαμορφωθεί κοινωνικά. Και αυτό το κύμα έχει δημιουργηθεί από ανθρώπους απογοητευμένους, που αισθάνονται ότι μπαίνουν στο περιθώριο, ότι οι επιλογές των πολιτικών ελίτ δεν τους περιέχουν.
Αν το πολιτικό κατεστημένο, τόσο στην Γαλλία, όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη, δεν πάρει σοβαρά τους κοινωνικούς λόγους που δημιουργούν δυναμική σε κόμματα όπως αυτό της Μαρίν Λεπέν, καμία διοικητική ή δικαστική απόφαση δεν θα μειώσει την απήχησή τους. Είναι μάλιστα πολύ πιθανόν να ρίξει και άλλο νερό στο μύλο τους.
