Ευρεία πλειοψηφία με πάνω από 210 ψήφους αναμένεται πως θα καταφέρει να πετύχει με την εκλογή του στην Προεδρία της Βουλής ο Νικήτας Κακλαμάνης. Σύμφωνα με πληροφορίες του CNN Greece, στο ζήτημα θεσμική θέση αναμένεται να λάβουν κόμματα της κεντροαριστεράς καθώς διαχωρίζουν την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από αυτή του Προέδρου της Βουλής.
ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ εκτιμάται πως θα επιχειρήσουν να πλήξουν όσο περισσότερο μπορούν την Κυβέρνηση κατηγορώντας την πως δεν τήρησε την πολιτική παράδοση κάνοντας μία κομματική επιλογή αλλά και με αφορμή τη θετική ψήφο των Σπαρτιατών την οποία αναμένεται να λάβει ο Κ. Τασούλας.
Στην ψηφοφορία όμως της προσεχούς Τετάρτης, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ αναμένεται να συμπεριφερθούν θεσμικά με τις τελικές αποφάσεις σε κάθε περίπτωση να λαμβάνονται μέσα στα επόμενα 24ωρα.
Ο Νικήτας Κακλαμάνης δεν αποκλείεται λοιπόν να λάβει πέρα από τις 156 ψήφους της ΝΔ, τις 31 του ΠΑΣΟΚ, τις 26 του ΣΥΡΙΖΑ και αδιευκρίνιστο αριθμό ψήφων από τους ανεξάρτητους Βουλευτές.
Υπενθυμίζεται πως ο Πρόεδρος εκλέγεται με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, δηλαδή με 151 ψήφους. Εάν δεν επιτευχθεί η απόλυτη πλειοψηφία, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται και ο Πρόεδρος της Βουλής εκλέγεται με σχετική πλειοψηφία.
Η επιλογή Κακλαμάνη στέλνει ηχηρά μηνύματα εντός της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ν.Δ. Άνθρωπος που δεν μασάει τα λόγια του όταν διαφωνεί με κυβερνητικές επιλογές, που προέρχεται από τα σπλάχνα της ΝΔ, εκτιμάται πως θα λειτουργήσει ως αμορτισέρ απέναντι σε ενδεχόμενες εσωκομματικές αναταράξεις, διασφαλίζοντας την συνοχή τα επόμενα δύο χρόνια.
Ο Νικήτας Κακλαμάνης όμως είναι ένα στέλεχος το οποίο και αυτό θα λάβει την θετική ψήφο του πρώην Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά. Υπενθυμίζεται πως το 1993 αποχώρησε και συνίδρυσε την Πολιτική Άνοιξη μαζί με τον Αντώνη Σαμαρά,με την οποία επανεξελέγη βουλευτής στην Α΄ Περιφέρεια Αθηνών και στη συνέχεια Ευρωβουλευτής.
Η Κυβέρνηση λοιπόν κατάφερε με τις κινήσεις της να οδηγήσει τον Α. Σαμαρά στην υπερψήφιση και των δύο επιλογών της.
Ο πρώην Πρωθυπουργός σήμερα από τις 11:00 μέχρι τις 15:00 θα δεχθεί βουλευτείς και πολίτες για ευχές στο πολιτικό του γραφείο, Δημοκρίτου 1 και Ακαδημίας.
Χθες απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφων, για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας, ο πρώην πρωθυπουργός δήλωσε: «Είχα υποστηρίξει δημόσια πως, σε αυτή την πολιτική συγκυρία γεγονότων και καταστάσεων, έπρεπε να επιλεγεί υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας από τον κεντροδεξιό χώρο. Είχα μάλιστα προτείνει τον Κώστα Καραμανλή. Με αυτό το πολιτικό σκεπτικό θα ψηφίσω τον Κώστα Τασούλα. Είναι αυτονόητο ότι δεν τίθεται θέμα σύγκρισης μεταξύ των δύο προσώπων, και είναι εξίσου σαφές πως η διαφωνία μου με την πρόσφατη στάση του προέδρου της Βουλής σε κορυφαία ζητήματα ισχύει στο ακέραιο».
Η μάχη για τους πραγματικούς εκσυγχρονιστές
Η Κυβέρνηση την ίδια ώρα επιχειρεί να ισορροπήσει ανάμεσα στη “δεξιά στροφή” και στη διατήρηση της επαφής με το κεντρώο ακροατήριο.
Με στόχο την αγκίστρωση των κεντρώων στο γαλάζιο άρμα, κυβερνητικά στελέχη επιτέθηκαν στον Ν. Ανδρουλάκη με αφορμή την επιλογή του να προτείνει τον Τ. Γιαννίτση για την Προεδρία.
Όπως λένε κυβερνητικά στελέχη, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Νίκος Ανδρουλάκης, “θέλοντας να βρει επιχειρήματα για την υποψηφιότητα του κ. Γιαννίτση, υπέπεσε σε ένα τεράστιο πολιτικό αυτογκόλ”.
Υπενθυμίζουν πως “η μεταρρύθμιση Γιαννίτση για το ασφαλιστικό το 2001, την οποία υπονοεί ο κ. Ανδρουλάκης ως προνοητική πολιτική, που μάλιστα θα απέτρεπε τη μνημονιακή καταστροφή, μπλοκαρίστηκε από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Όπως προκύπτει, ο κ. Γιαννίτσης χρειαζόταν τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ το 2001 και όχι το 2025” λένε.
Ο Τ. Γιαννίτσης το 2008 εξιστορούσε πως με το που ανακοινώθηκε η πρότασή του «κατά περίεργο τρόπο αμέσως άρχισε ένας καθολικός (σχεδόν) αρνητισμός, που έδωσε και το πράσινο φως στον (φυσιολογικά αντιτιθέμενο) συνδικαλιστικό χώρο να εκτινάξει στα ύψη τις αντιδράσεις και να ακυρωθεί οποιαδήποτε δυνατότητα διαλόγου».
Δήλωνε μάλιστα πως θεώρησε τότε «ότι οι συνθήκες σύγκρουσης που είχαν διαμορφωθεί στον δικό μου πολιτικό χώρο έκαναν προβληματική οποιασδήποτε (ουσιαστικής) μορφής λύση (στο ασφαλιστικό) και η κατάσταση στο κόμμα έπρεπε να επανέλθει σε ισορροπία, ανέλαβα προσωπικά την ευθύνη και το κόστος μιας συλλογικής ελαφρότητας».
