FT: «Καμπανάκι» σε ΕΕ και Ουκρανία για τυχόν αποδυνάμωση του ΝΑΤΟ στη Βαλτική – Οι κινήσεις των ΗΠΑ
Όταν ο Τζέι Ντι Βανς ανέβηκε στο βήμα της Διάσκεψης Ασφαλείας του Μονάχου την περασμένη εβδομάδα, απηύθυνε μια αυστηρή προειδοποίηση. Ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ είπε στους συγκεντρωμένους πολιτικούς και διπλωμάτες ότι η ελευθερία του λόγου και η δημοκρατία δέχονται επίθεση από τις ευρωπαϊκές ελίτ: «Η απειλή για την οποία ανησυχώ περισσότερο απέναντι στην Ευρώπη Ένωση δεν είναι η Ρωσία, δεν είναι η Κίνα, είναι … η απειλή από το εσωτερικό της».
Όπως αναφέρει δημοσίευμα των Financial Times, αν ο Βανς ήλπιζε να πείσει το ακροατήριό του, αντί να το προσβάλει απλώς, απέτυχε. Πράγματι, η ομιλία του γύρισε θεαματικά μπούμερανγκ, πείθοντας πολλούς ακροατές ότι η ίδια η Αμερική αποτελεί πλέον απειλή για την Ευρώπη.
Ο Ντόναλντ Τραμπ δείχνει να στοχεύει να κλείσει τη συμφωνία για την Ουκρανία με τον Βλαντίμιρ Πούτιν χωρίς την «έγκριση» του Βολοντίμιρ Ζελένσκι και των άλλων Ευρωπαίων ηγετών. Αυτό θα μπορούσε να έχει τραγικές συνέπειες για την Ουκρανία, η οποία μπορεί σύντομα να κληθεί να αποδεχθεί την απώλεια εδαφών χωρίς εγγυήσεις ασφαλείας για το μέλλον. Η εναλλακτική λύση θα ήταν να προσπαθήσει να πολεμήσει χωρίς την αμερικανική βοήθεια.
Στο πλήθος έξω από την αίθουσα του συνεδρίου, ένας εξέχων Γερμανός πολιτικός ανέφερε στο αμερικανικό μέσο: «Αυτό ήταν μια ευθεία επίθεση στην ευρωπαϊκή δημοκρατία». Ένας άλλος ανώτερος διπλωμάτης πρόσθεσε:
«Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η μόνη που μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο: «Είναι πολύ ξεκάθαρο τώρα, η Ευρώπη είναι μόνη της». Όταν τον ρώτησα αν θεωρεί πλέον τις ΗΠΑ αντίπαλο, απάντησε: «Ναι».
Τι σημαίνει αυτό για Κίεβο και ΕΕ
Οι συνέπειες για την υπόλοιπη Ευρώπη είναι επίσης ανησυχητικές. Ο Πούτιν επιθυμεί την απομάκρυνση των στρατευμάτων του ΝΑΤΟ από ολόκληρη την πρώην Σοβιετική Ένωση. Ευρωπαίοι αξιωματούχοι πιστεύουν ότι ο Τραμπ είναι πιθανό να συμφωνήσει να αποσύρει τα αμερικανικά στρατεύματα από τη Βαλτική και ίσως δυτικότερα, αφήνοντας την ΕΕ ευάλωτη σε ένα ρωσικό στρατό που οι κυβερνήσεις του ΝΑΤΟ προειδοποιούν ότι προετοιμάζεται για μια μεγαλύτερη σύγκρουση πέραν της Ουκρανίας.
Είναι σαφές ότι για την ΕΕ, οι ΗΠΑ δεν θεωρούνται πλέον αξιόπιστος σύμμαχος. Αλλά οι πολιτικές φιλοδοξίες της κυβέρνησης Τραμπ για την Ευρώπη σημαίνουν ότι, προς το παρόν, η Αμερική είναι επίσης αντίπαλος – απειλώντας τη δημοκρατία στην Ευρώπη και ακόμη και ευρωπαϊκό έδαφος, στην περίπτωση της Γροιλανδίας.
Το σενάριο κατάργησης «εγγύησης ασφαλείας»
Οι Ευρωπαίοι οφείλουν να αρχίσουν να προετοιμάζονται γρήγορα για την ημέρα κατά την οποία η αμερικανική «εγγύηση ασφαλείας» προς την Ευρώπη θα καταργηθεί οριστικά. Αυτό πρέπει να περιλαμβάνει τη δημιουργία αυτόνομων αμυντικών βιομηχανιών. Θα πρέπει επίσης να σημαίνει ένα ευρωπαϊκό σύμφωνο αμοιβαίας άμυνας, εκτός του ΝΑΤΟ, που θα εκτείνεται πέρα από την ΕΕ – για να συμπεριλάβει τη Βρετανία, τη Νορβηγία και άλλες χώρες.
Ο Τραμπ θα χρησιμοποιήσει κάθε μοχλό πίεσης που έχει για να αναγκάσει τους Ευρωπαίους συμμάχους της Αμερικής να «συμμορφωθούν» σε θέματα από το εμπόριο και την ασφάλεια μέχρι την εσωτερική τους πολιτική. Αυτό σημαίνει ότι η Ευρώπη πρέπει τώρα να ξεκινήσει την επώδυνη διαδικασία της «απενοχοποίησης» της σχέσης της με τις ΗΠΑ.
Τα «κρυφά» μηνύματα των ΗΠΑ προς την ΕΕ
Σε μία περαιτέρω ανάλυση της ομιλίας Βανς στο Μόναχο, γίνεται σαφές ότι οι αμερικανικοί πολιτισμικοί πόλεμοι, η διεθνής ασφάλεια και η ευρωπαϊκή πολιτική δεν μπορούν πλέον να διαχωριστούν.
Αυτό που έκανε ο Βανς ήταν να υπονομεύσει τις ιδέες της ελευθερίας, της δημοκρατίας και των κοινών αξιών που στηρίζουν τη δυτική συμμαχία εδώ και 80 χρόνια. Στον κόσμο του η μάχη για την ελευθερία στην Ευρώπη δεν αφορά πλέον την αποτροπή μιας αυταρχικής και επιθετικής Ρωσίας, όπως ήταν για τον Χάρι Τρούμαν ή τον Ρόναλντ Ρίγκαν.
Ο αγώνας του Βανς για την ελευθερία είναι μια μάχη για τη διάσωση του «δυτικού πολιτισμού», όπως τον ορίζει ο Ίλον Μασκ και άλλοι, από τη διπλή απειλή της μαζικής μετανάστευσης και του «ιού του ξύπνιου μυαλού».
Τα επιχειρήματα του Βανς ήταν κλασικά ρωσικού τύπου «whataboutism» -αποπροσανατολίζοντας την προσοχή από τη διαφαινόμενη «προδοσία» της Ουκρανίας και πλέον η ιδεολογία της αμερικανικής κυβέρνησης δείχνει πως ο Τραμπ αισθάνεται πλέον πιο κοντινός «συγγενής» του Πούτιν παρά του Ζελένσκι.
