Ειρήνη Μιχαηλίδη: Η μεταμοσχευμένη πρωταθλήτρια Ευρώπης που χαμογελάει καθημερινά στη ζωή
Η Ειρήνη Μιχαηλίδη διαγνώστηκε με νεφρική νόσο όταν ήταν μόλις 20 ετών. Πριν καλά καλά συνειδητοποιήσει πως η αιμοκάθαρση ήταν πλέον βασικός παράγοντας της καθημερινότητάς της, χρειάστηκε μεταμόσχευση νεφρού. Πράγματι, η μεταμόσχευση πέτυχε και της έδωσε μια «νέα» ζωή. Μια ζωή που την έφερε στην κορυφή της Ευρώπης, πρωταθλήτρια στα 100μ. και 200μ. της κατηγορίας της!
Η πάντα χαμογελαστή και φύσει αισιόδοξη, Ειρήνη Μιχαηλίδη, μας διηγείται την προσωπική της ιστορία, που την κάνει να ξεχωρίζει: Διότι, όταν ήταν 20 ετών, σε έναν τυχαίο εργαστηριακό έλεγχο, διαγνώστηκε με νεφρική νόσο. Χωρίς φαμφάρες, χωρίς περιττά λόγια, αλλά με υπερηφάνεια και τσαγανό για τον νέο δρόμο που της έφερε η ζωή, απάντησε σε όλα, για το πώς πήγε από την αιμοκάθαρση και τη μεταμόσχευση νεφρού στην κορυφή της Ευρώπης.
Ψυχραιμία, πείσμα και επιμονή, αυτή ήταν η «συνταγή» της επιτυχημένης της πορείας, από την ημέρα που οι γιατροί την ενημέρωσαν ότι θα μπει σε αιμοκάθαρση στο μέλλον, μέχρι και τη στιγμή που συστήθηκε με τον τεχνητό νεφρό της, ο οποίος την κράτησε -όπως η ίδια αναφέρει- ζωντανή και σε καλή κατάσταση για τρία χρόνια. Τότε, ήταν που ήρθε η ώρα της μεταμόσχευσης. Φύλακας – άγγελός της, ο άντρας της, ο συνοδοιπόρος της, «ο κόσμος της, ο Δημήτρης της», όπως λέει η ίδια, που έγινε δότης νεφρού για εκείνη το 2020 και της προσέφερε την ασφάλεια που θα μπορούσε να της στερήσει η νεφρική νόσος.
Δείτε στο βίντεο που ακολουθεί όσα είπε η Ειρήνη Μιχαηλίδη στο CNN Greece:
Τα γυρίσματα του video πραγματοποιήθηκαν στον Γυμναστικό Σύλλογο Γλυφάδας
Μία κουβέντα μαζί της είναι ένα συνεχές και αδιάκοπο ερωτηματολόγιο: Πώς επηρεάζει αυτή η νόσος την καθημερινότητα ενός ανθρώπου; Ποια είναι η διαδικασία αντιμετώπισης; Πότε ο αθλητισμός μπήκε στη ζωή σου και με ποια αφορμή; Είναι εφικτό να φτάσεις στην κορυφή της Ευρώπης, ούσα μεταμοσχευμένη και πόσο μάλλον να γίνεις πρωταθλήτρια Ευρώπης στα 100μ. και δευτεραθλήτρια στα 200μ. στους Ευρωπαϊκούς Αγώνες Μεταμοσχευμένων και Αιμοκαθαιρόμενων αθλητών; Γίνεται μια σοβαρή νόσος να σε φέρει κοντά στον αθλητισμό; Μπορείς να προπονείσαι σκληρά ενώ ακολουθείς θεραπεία αιμοδιύλισης; Υπήρχαν στιγμές που σκέφτηκες να τα παρατήσεις;
Μπορεί τα ερωτήματα να ήταν πολλά, όμως η απάντησή της ήταν μία και σίγουρα αποστομωτική: Ο μόνος δρόμος για εμένα είναι να συνεχίσω να ζω παράλληλα με αυτό, ποτέ δεν σκέφτηκα ότι μου συνέβη κάτι τόσο δύσκολο, άκουσα αυτό που μου συμβαίνει και το αντιμετώπισα με ψυχραιμία.
«Σε όλα αυτά τα χρόνια έχω αποδεχτεί και όπως είπα ξανά συμφιλιώνομαι, δεν αρνούμαι αυτό που μου συμβαίνει δεν λέω “γιατί σε μένα”. Προσπαθώ να μην βρίσκομαι αντιμέτωπη με τη νόσο και τις δυσκολίες της αλλά να είναι ενταγμένες στον τρόπο ζωής μου. Δεν τη σκέφτομαι, ακολουθώ τις οδηγίες των γιατρών μου, κατά γράμμα, και πρέπει να πω πως τις εντάσσω στην καθημερινότητά μου με επιτυχία. Είμαι πειθαρχημένη σε ό,τι και εάν μου ζητηθεί».
Πιάνοντας το «νήμα» της ζωής της από το πρόσφατο παρελθόν, κάνει μία στάση σε μία χρονιά – «σταθμό» στη ζωή της. Ήταν Ιανουάριος του 2017, όταν μπαίνοντας για αιμοκάθαρση άρχισε να έρχεται σε επαφή με τον «κόσμο» του αθλητισμού και συγκεκριμένα με τις Pilates. Ο λόγος ήταν τα αναρίθμητα οφέλη που προσφέρει στην καθημερινότητα των αιμοκαθαιρόμενων. Σχεδόν έναν χρόνο μετά, το 2018 ξεκινάει να ασκείται με τον μετέπειτα προπονητή της, Μιχάλη Χατζαντωνά στο γυμναστήριό του και όπως η ίδια αναφέρει, η συνάντησή τους ήταν σχεδόν καρμική. Τυχαία, τον Ιανουάριο του 2019 ανακάλυψε με ένα search στο internet ότι υπάρχει Αθλητική Ομοσπονδία Νεφροπαθών και Μεταμοσχευμένων, η οποία προκηρύσσει πανελλήνιο πρωτάθλημα στα τέλη Μαρτίου και εκεί ήταν που η ζωή της απέκτησε άλλο νόημα.
«Χωρίς να έχω καμία επαφή με τον στίβο, διάλεξα αγώνισμα τα 100μ. με όλη την αφέλεια της άγνοιας και με πολύ θράσος στα 54 χρόνια μου, αιμοκαθαιρόμενη, με ύψος 1,48μ και με το ένα πόδι πιο κοντό και στραβό από το άλλο, ζήτησα από το Μιχάλη να με προπονήσει για αυτούς τους αγώνες. Εκείνος πίστεψε σε μένα από την πρώτη στιγμή και κάπως έτσι ξεκίνησε για εμένα αυτό το απίθανο ταξίδι στον κόσμο του αθλητισμού». Μπορεί η ίδια να έχει έρθει αντιμέτωπη με απανωτούς τραυματισμούς από όταν ξεκίνησε η ενασχόλησή της με τον στίβο και ειδικότερα με τον πρωταθλητισμό, ωστόσο όπως χαρακτηριστικά έχει αναφέρει πολλάκις: «Προτιμώ να επισκέπτομαι με τραυματισμούς τον ορθοπεδικό μου, παρά με προβλήματα τους νεφρολόγους μου».
Αν και το κοντινό της περιβάλλον είχε τις επιφυλάξεις του, ποιος θα μπορούσε να πάει κόντρα σε μία γυναίκα με τόση θέληση για ζωή, με τόση αισιοδοξία για το μέλλον, με τόση πίστη στις δυνάμεις της; Μπορεί λοιπόν στην αρχή της προσπάθειάς της, το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον να τρόμαξε, να φοβήθηκε και να πίστευε ότι η κατάσταση της υγείας της δεν επιτρέπει αγωνιστικό αθλητισμό με πολλές προπονήσεις και με πολλούς τραυματισμούς, ωστόσο, μετά το πανελλήνιο πρωτάθλημα γνώριζαν ότι έκανε αυτό το οποίο ήθελε. «Συνεχίσαμε παρά τις αντιρρήσεις και τις αμφιβολίες των οικείων μου, με όλες τις δυσκολίες που συναντούσαμε με πείσμα και επιμονή. Στην πορεία συνειδητοποίησαν ότι ο αθλητισμός με κράτησε σε άριστη κατάσταση και στη διάρκεια της αιμοκάθαρσής και κατόπιν, μετά τη μεταμόσχευση».
Για το εάν η Ειρήνη Μιχαηλίδη πίστευε ποτέ ότι η ζωή θα της δώσει τόσες επιβραβεύσεις ή μάλλον ότι η ίδια θα τις κερδίσει με το «σπαθί» της, η απάντηση φυσικά ήταν όχι, μιας και ποτέ δεν φανταζόταν μία τέτοια πορεία, με τόσα απρόοπτα αλλά και «μετάλλια» που έχει μαζί της για μια ολόκληρη ζωή. Μάλιστα, για την πορεία και την προσπάθειά της, βραβεύτηκε στην 69η Ετήσια Γιορτή των Κορυφαίων του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αθλητικού Τύπου (ΠΣΑΤ), μαζί με τον Χριστόφορο Πολυδώρου, για το μήνυμα θέλησης και δύναμης που έστειλαν με το παράδειγμά τους. Είναι αλήθεια, άλλωστε, πως τα συναισθήματά της μόνο θετική σκέψη και αισιοδοξία αποπνέουν.
«Συχνά με ρωτούν ποια ήταν τα συναισθήματά μου όταν ήρθε στο πανευρωπαϊκό το χρυσό στα 100μ. και το ασημένιο στα 200μ., όμως η αλήθεια είναι πως αδυνατώ να τα περιγράψω με λόγια. Ήξερα μόνο πως τα κατάφερα, αυτό σκέφτηκα και ύστερα θυμάμαι τη σφιχτή αγκαλιά του συζύγου μου που χάρη σε αυτόν βρισκόμουν εκεί, του παιδιού μου, της φίλης μου που ήρθε από Ελλάδα για να με δει, του προπονητή μου που το πιστέψαμε και το δουλέψαμε μαζί και μια μεγάλη αγκαλιά με όλη η ελληνική αποστολή».
Σήμερα, στα 54 της χρόνια και έχοντας όλη αυτή τη βαριά «κληρονομιά» στις πλάτες της, το μήνυμά της είναι ένα: Η δύναμή μας πηγάζει από μέσα μας, στην επιθυμία μας να πετύχουμε όλα όσα ονειρευτήκαμε. Μπορεί λοιπόν, ο «δρόμος» να είναι πιο εύκολος ή πιο δύσκολος για κάποιους, όμως εκείνο που έχει σημασία είναι να καταφέρεις να ζήσεις στο έπακρον τη διαδρομή. Αυτό κάνει και η ίδια καθημερινά.
Παραγωγή: DPG Digital Media
Premium Content Manager: Σοφία Μαυραντζά | Σκηνοθεσία: Σεραφείμ Ντούσιας | Κάμερα: Νικόλας Κόρνφορντ, Στάθης Κεφάλας, Γιώργος Αποστολόπουλος | Φωτογραφίες: Λευτέρης Παρτσάλης | Μοντάζ: Νίκη Μαλλιωτάκη, Σταύρος Λογοθέτης
