Το Υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας ανακοίνωσε πως όλες οι δυνάμεις του στρατού της χώρας πρέπει να αποχωρήσουν το αμέσως επόμενο διάστημα από τόσο από τη Χερσώνα όσο και από την δυτική όχθη του ποταμού Δνείπερου.
Η ανακοίνωση της ρωσικής υποχώρησης – αποχώρησης από τη Χερσώνα μπορεί να βγαίνει προς τα έξω ως μία κίνηση αμυντικής αναδίπλωσης αλλά από τα πεδία των μαχών η εικόνα που έρχεται απέχει πολύ από το συγκεκριμένο «αφήγημα». Εδώ και τουλάχιστον 15 ημέρες οι ουκρανικές δυνάμεις έχουν ανακαταλάβει όλα τα χωριά δυτικά της Χερσώνας ουσιαστικά αποκλείοντας την πόλη και εγκλωβίζοντας χιλιάδες Ρώσους στρατιώτες με την πλάτη στον ποταμό Δνείπερο.
Η πόλη δεν δέχεται πυρά, ακόμη τουλάχιστον, από το ουκρανικό πυροβολικό, το οποίο διαθέτει εξελιγμένα αμερικανικά και γερμανικά συστήματα, αλλά οι Ρώσοι πήραν την απόφαση καθώς σήμερα δεν διαθέτουν σε καμία περίπτωση τα εφόδια και τις υποδομές που απαιτούνται προκειμένου να υπερασπιστούν την πρωτεύουσα της επαρχίας.
Η κίνηση από την ρωσική πλευρά δεν είναι σίγουρα απλή απόφαση για το στρατιωτικό επιτελείο και τον ίδιο τον Πούτιν. Η Χερσώνα ήταν η πρώτη μεγάλη πόλη, όχι η μοναδική καθώς ακολούθησε το ανελέητο σφυροκόπημα της Μαριούπολης, που έπεσε τις πρώτες ώρες του πολέμου στις 24 Φεβρουαρίου. Για τους Ρώσους ο στόχος της Χερσώνας ήταν κομβικός για την εξέλιξη των μαχών τους τρεις πρώτους μήνες που οι ουκρανικές δυνάμεις υποχωρούσαν καθώς ο πληθυσμός της περιοχής είναι ρωσόφωνος και φίλα προκείμενος στην Μόσχα σε πολύ μεγάλο ποσοστό. Για τον λόγο αυτό η συγκεκριμένη 288.000 κατοίκων πόλη που βρέχεται από τον Δνείπερο έγινε το βασικό κέντρο προμηθειών όλου του Ρωσικού στρατεύματος στο Νότο.
Στο λιμάνι της Χερσώνας, από την πρώτη ώρα του πολέμου, έφτασαν τα πρώτα ρωσικά άρματα μάχης και μεταγωγικά χωρίς απώλειες από τις ουκρανικές δυνάμεις. Στη Χερσώνα στήθηκε το κέντρο συλλογής εφοδίων, οπλισμού, ρουχισμού και τροφίμων ολόκληρου του Δυτικού μετώπου που στην εξέλιξη του πολέμου ισοπέδωσε την Μαριούπολη.
Στη Χερσώνα και στις γύρω περιοχές οι ρωσικές δυνάμεις διαφύλαξαν επί οκτώ μήνες τις ουκρανικές σιδηροδρομικές υποδομές αφήνοντας ακόμη έναν εφοδιαστικό δίαυλο αυτή την φορά από την κατεχόμενη Κριμαία ανοιχτό.
Η πτώση της Χερσώνας ουσιαστικά βάζει σε μεγάλο κίνδυνο ολόκληρη την ρωσική επιχείρηση στο Νότο. Εάν οι Ουκρανοί, με την οπλική υπεροπλία που διαθέτουν και το ηθικό στο ανώτατο επίπεδο, πάρουν στα χέρια τους την πόλη είναι σχεδόν βέβαιο πως θα επεκταθούν στα ανατολικά.
Η Μελιτόπολη δεν θα προβάλει σθεναρή αντίσταση και δεν αποκλείεται να βρεθούν μέσα στον βαρύ χειμώνα να πολιορκούν την «ιερή» τους πόλη την Μαριούπολη.
Δεν θα πρέπει να θεωρείται επίσης απίθανο το επιτελείο του Βολοντίμιρ Ζελένσκι να κάνει ό,τι μπορεί, ώστε να πείσει τον Πρόεδρο της Ουκρανίας πως η ευκαιρία για εξιλέωση της, χωρίς σφαίρα, ήττας του 2014 στην Κριμαία έχει έρθει.
Το Κίεβο δεν πανηγυρίζει για τις εξελίξεις γιατί γνωρίζει πως και οι δικές του απώλειες είναι σημαντικές καθημερινά. Γνωρίζει επίσης πως είναι στατιστικά αδύνατο να κερδίζεις διαρκώς ειδικά σε έναν πόλεμο στον οποίο το Κρεμλίνο έχει ηττηθεί μέχρι στιγμής σε κάθε επίπεδο, πολεμικά, επικοινωνιακά και διπλωματικά.
