Ήταν λατρεία κι έρωτας, αλλά με μια της κουβέντα μπορούσε να σε σκοτώσει μέσα σου: με αυτά τα λόγια (και πολλά, τρυφερά) περιέγραψε η Χάρις Αλεξίου τη μητέρα της, Ιφιγένεια. Για μια γυναίκα που αγωνίστηκε πολύ, όταν το 1959 πήρε τα παιδιά της από το Θήβα και κατέβηκε στην Αθήνα.
Η Χάρις Αλεξίου συγκίνησε στο MEGA Stories, μιλώντας για τα δύσκολα παιδικά χρόνια στην Αθήνα, για τη φυγή από τη Θήβα, για τη μητέρα της που χώρισε στη μέση ένα δωμάτιο για να είναι από τη μια σπίτι και από την άλλη μπακάλικο, για να ζήσει τα δυο της παιδιά.
«Ήρθαμε από τη Θήβα το ’59 με τον πατέρα μου άρρωστο, τη μητέρα μου και τον αδελφό μου. Υποχρεωθήκαμε να έρθουμε εδώ, γιατί ζούσε η γιαγιά μου εδώ, η μητέρα της μητέρας μου. Και δεν ξαναγυρίσαμε ποτέ στη Θήβα», αφηγήθηκε η Χάρις Αλεξίου.
«Ήρθαμε σε μία νέα κατάσταση εδώ. Η μητέρα μου άνοιξε ένα μπακάλικο. Πήρε ένα δωμάτιο, το χώρισε στη μέση, στο μισό δωμάτιο μέναμε και στο άλλο μισό ήταν μπακάλικο να φανταστείς. Είχε δύο παιδιά να μεγαλώσει, έπρεπε να αποδείξει στην οικογένεια του πατέρα μου ότι μπορεί να τα καταφέρει, γιατί το πρώτο πράγμα που της είπαν ήταν: “πού πας χωρίς δουλειά στην Αθήνα;”.
Ήταν ένα πνεύμα ανήσυχο, ήξερε ότι δεν θα κατάφερνε να ζήσει την αγροτική ζωή του πατέρα μου. Ήταν όλα τα πράγματα μαζί. Ήταν πολύ γλυκιά, τρυφερή, την αγαπούσαν όλοι αλλά ήταν και πολύ σκληρή ταυτόχρονα.
Υπήρχε από τη μία αυτή η λατρεία και ο έρωτας για τη μάνα και από την άλλη μπορούσε με μια της κουβέντα να σε σκοτώσει μέσα σου.
Τώρα μιλάω για αυτό. Η μητέρα μας είναι η Παναγία μας, το ιερό μας πρόσωπο. Ό,τι και να μας έχει κάνει είναι εκείνη που μας μεγάλωσε, μας τάισε, μας έντυσε, μας ζέστανε. Αλλά το κουβαλάμε πολύ το κομμάτι αυτής της θυσίας, θα ήθελα να μην το είχαμε. Αυτό το κομμάτι της ευτυχισμένης μητέρας μου δεν το είχα ποτέ», συγκίνησε η σπουδαία ερμηνεύτρια.
«Ο αδελφός μου, ο Γιώργος, δεν έγινε ο πατέρας της οικογένειας, έκανε το αντίθετο: έκανε εμένα μάνα του. Με όσα άκουγε για μένα, ετοιμαζόταν από μικρός να γίνω μάνα του. Η μητέρα μας πέθανε πολύ νέα.
Αναγκάστηκα να δουλέψω από πολύ μικρή, πήγαινα σχολείο ακόμα. Αυτό σε βγάζει στη ζωή, ξεθαρρεύεις. Σου κλέβει κομμάτια της ανέμελης ζωής σου και σου μαθαίνει να διαχειρίζεσαι τη ζωή μου. Δεν ξέρω τι θα ήταν καλύτερο αλλά χρειάστηκε να τη διαχειριστώ τη ζωή μου από πολύ μικρή», είπε, επίσης, συγκινημένη η Χάρις Αλεξίου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
