Σε ό,τι αφορά στα διακυβέυματα των ευρωεκλογών, αναφέρει ως προτεραιότητα να «ανέβει σκαλιά» η εικόνα της Ελλάδας μέσα στην Ευρώπη, κάνοντας λόγο για κατρακύλα σε πολλά επίπεδα τα τελευταία χρόνια. Εξίσου σημαντικό σημειώνει πως είναι να ανέβει και η εικόνα των Ελλήνων ευρωβουλευτών στην Ευρώπη και στο ευρωκοινοβούλιο, και υπενθυμίζει υποθέσεις όπως αυτή του Γιάννη Λαγού και της Εύας Καϊλή, που δεν βοηθούν, όπως λέει τη χώρα.
«Γιατί κακά τα ψέματα, όλοι μας εδώ εκπροσωπούμε όχι μόνο την παράταξή μας αλλά και τη χώρα. Και είμαστε υποχρεωμένοι και σωστά, να φοράμε δύο φανέλες, τη φανέλα της παράταξής μας και τη φανέλα της χώρας», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Ως στόχο της ΕΕ αναφέρει πως θα πρέπει η ίδια «να μην οπισθοδρομήσει, όπως επιδιώκει η ανερχόμενη ακροδεξιά, αλλά να προχωρήσει σε μια πιο αποτελεσματική διαδικασία πολιτικής ενοποίησης, να έχουμε μια Ευρώπη ενωμένη που να είναι πιο κοντά στα θέλω των πολιτών της».
Απευθύνει έκκληση σε όλους τους πολίτες να πάνε να ψηφίσουν, υπογραμμίζοντας πως «το 70% της νομοθεσίας που παράγεται στην Ελλάδα αποτελεί προσαρμογή του ελληνικού δικαίου στο ευρωπαϊκό δίκαιο».
Αναφορικά με την άνοδο της ακροδεξιάς και ερωτηθείς πόσο αυτή τον ανησυχεί, σημειώνει μεταξύ άλλων πως «η ακροδεξιά είναι μια δύναμη καθαρά αντιδημοκρατική και αντιευρωπαϊκή. Και δυστυχώς η τάση ανόδου της είναι μια πανευρωπαϊκή τάση» και καλεί τους πολίτες και ιδιαίτερα τη νέα γενιά «να μην τσιμπήσουν» και «να δημιουργήσουν ένα μέτωπο δημοκρατίας απέναντι στους ακροδεξιούς».
Ο κ. Παπαδημούλης συμπληρώνει δέκα συνεχόμενα χρόνια στη θέση του εκλεγμένου αντιπροέδρου του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου.
«Όντας ο Έλληνας με το υψηλότερο αξίωμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση για δέκα συνεχή χρόνια, προσπάθησα να χρησιμοποιήσω αυτή μου την αυξημένη επιδραστικότητα για το καλό και της πατρίδας μας. Και έχω προωθήσει πολύ τα συμφέροντας της χώρας όσο μπορούσα παραπάνω» επισημαίνει μεταξύ άλλων.
Στα σημαντικά που έχουν επιτευχθεί με τη συμβολή του, ο ίδιος ξεχωρίζει το σημαντικό ποσό που παίρνει η Ελλάδα από το Ταμείο Ανάκαμψης, το ότι πίεσε πολύ για μια κοινή ευρωπαϊκή αντίδραση στην πανδημία, αλλά και την πρωτοβουλία για τη λήψη αποφάσεων που προώθησαν πολύ μέσα σε αυτά τα χρόνια την ισότητα των φύλων μέσα στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο.
Κληθείς να σχολιάσει το πολιτικό σκηνικό που έχει διαμορφωθεί στην Ελλάδα, μεταξύ άλλων σημειώνει πως «οι ευρωεκλογές είναι μια ευκαιρία να δοθεί μια ψήφος διαμαρτυρίας και για τα κακώς κείμενα της κυβερνητικής πολιτικής».
Κλείνοντας, ο κ. Παπαδημούλης, ο οποίος «κρεμάει» όπως λέει «τα πολιτικά του παπούτσια», δηλώνει πως βρίσκεται «στη διάθεση όλων των ευρωβουλευτών από όλα τα κόμματα του δημοκρατικού πολιτικού φάσματος εφόσον μου το ζητήσουν να τους μεταφέρω την εμπειρία μου».
«Εγώ επιλέγω μια πιο ήρεμη ζωή και εφαρμόζω έμπρακτα αυτό που ακούω από πολλούς στα λόγια, εγώ το κάνω πράξη: τόπο στα νιάτα», καταλήγει.
Ο Δημήτρης Παπαδημούλης στην Ολομέλει του Ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο το 2017
Γρ. Τύπου Δημήτρη Παπαδημούλη/ Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Ολόκληρη η συνέντευξη στο CNN Greece
Ποια είναι τα διακυβεύματα των φετινών ευρωεκλογών για την Ελλάδα;
Η βασική πρόκληση για την Ελλάδα και την ελληνική κοινωνία είναι να ανέβουμε σκαλιά μέσα στην Ευρώπη γιατί δυστυχώς τα τελευταία χρόνια έχουμε κατρακυλήσει πολλά σκαλιά σε βιοτικό επίπεδο, χαμηλοί μισθοί, ακριβές τιμές. Στη δημόσια Παιδεία και στη δημόσια Υγεία είμαστε πολύ κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, η Ελλάδα είναι πια μία από τις φτωχότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αντί για τη σύγκληση που ήταν η μεγάλη προσδοκία και η μεγάλη υπόσχεση που καλλιέργησαν στους Έλληνες και τις Ελληνίδες, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο ιδρυτής της Νέας Δημοκρατίας που μας έβαζε στην ΕΟΚ πριν 42 χρόνια, και στη συνέχεια ο Ανδρέας Παπανδρέου, που και αυτός στο όνομα της σύγκλησης με το επίπεδο το βιοτικό και τις κατακτήσεις των προηγμένων χωρών της Δυτικής Ευρώπης έπεισε τους Έλληνες για τη στροφή του ΠΑΣΟΚ τότε, από το όχι στην ΕΟΚ στο ναι. Αντί για σύγκληση, έχουμε απόκλιση. Επομένως το πρώτο στοίχημα για μας είναι να ανεβάσουμε την Ελλάδα σκαλιά μέσα στην Ευρώπη.
Και θα έλεγα ότι ειδικά για τις ευρωεκλογές πρέπει να ανεβάσουμε σκαλιά και την εικόνα των Ελλήνων ευρωβουλευτών μέσα στη Ευρώπη και στο ευρωκοινοβούλιο. Στην τελευταία πενταετία είχαμε μέσα στους 21 ευρωβουλευτές την περίπτωση του Γιάννη Λαγού, ο οποίος είναι φυλακισμένος στο Δομοκό με πολύ βαριά ποινή για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση. Είχαμε την περίπτωση της Εύας Καϊλή που είναι ανοιχτή σε μια μεγάλη υπόθεση διαφθοράς, υπόλογη ενώπιον της βελγικής δικαιοσύνης και έχει καθαιρεθεί από όλα της τα αξιώματα, και κάποιες ακόμα υποθέσεις με άρσεις ασυλίας και τα λοιπά. Αυτή δεν είναι καλή εικόνα και δεν βοηθάει τη χώρα. Γιατί κακά τα ψέματα, όλοι μας εδώ εκπροσωπούμε όχι μόνο την παράταξή μας αλλά και τη χώρα. Και είμαστε υποχρεωμένοι και σωστά, να φοράμε δύο φανέλες, τη φανέλα της παράταξής μας και τη φανέλα της χώρας.
Αυτά ως εθνικοί στόχοι και νομίζω ότι ένας άλλος στόχος είναι για την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση, να μην οπισθοδρομήσει, όπως επιδιώκει η ανερχόμενη ακροδεξιά, αλλά να προχωρήσει σε μια πιο αποτελεσματική διαδικασία πολιτικής ενοποίησης, να έχουμε μια Ευρώπη ενωμένη που να είναι πιο κοντά στα θέλω των πολιτών της. Στη μείωση των ανισοτήτων, στην καλύτερη παιδεία, στην καλύτερη υγεία, την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, το κοινωνικό κράτος, το κράτος δικαίου, στην υλοποίηση των βασικών αξιών για τις οποίες δημιουργήθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτά είναι τα στοιχήματα και επειδή έχουμε σε λιγότερο από τρεις μήνες ευρωεκλογές, στις 9 Ιουνίου, νομίζω ότι το βασικό είναι οι Ελληνίδες και οι Έλληνες να πάνε να ψηφίσουν, να μην αποφασίζουν γι’αυτούς χωρίς αυτούς κάποιοι άλλοι. Ιδιαίτερα η νέα γενιά να πάει να ψηφίσει που έχει όλο το μέλλον, όλη τη ζωή μπροστά της.
Γιατί εδώ, στις Βρυξέλλες αποφασίζεται το τι θα ισχύσει και στην Ελλάδα. Το 70% της νομοθεσίας που παράγεται στην Ελλάδα αποτελεί προσαρμογή του ελληνικού δικαίου στο ευρωπαϊκό δίκαιο. Και αυτό ισχύει και για τα 27 κράτη-μέλη.
Πόσο σας ανησυχεί η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη;
Η ακροδεξιά είναι μια δύναμη καθαρά αντιδημοκρατική και αντιευρωπαϊκή. Και δυστυχώς η τάση ανόδου της είναι μια πανευρωπαϊκή τάση. Επιβεβαιώθηκε και πριν λίγες μέρες στις εκλογές της Πορτογαλίας. Πρόκειται για πολιτικά εγγόνια του Χίτλερ και του Μουσολίνι. Μπορεί να καμουφλάρουν το λόγο τους, να προσπαθήσουν να κρύψουν αυτό που είναι, αλλά αυτές οι ιδέες τους παραμένουν εξίσου απεχθείς με των πολιτικών τους προγόνων. Και είναι μια δύναμη όχι απλώς αντιδημοκρατική, αλλά και βαθιά αντιευρωπαϊκή. Δεν θέλουν να γίνει η ενωμένη Ευρώπη μια ισχυρή πολιτική ένωση, με πιο πολλά λεφτά στο κοινό ταμείο που να βοηθάνε περισσότερο για την μείωση των ανισοτήτων, τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου, σε όλες τις οδηγίες και τους κανονισμούς που είναι για τα συμφέροντα των εργαζομένων ψηφίζουν κατά, όπως έκαναν και οι πρόγονοί τους. Οι κυβερνήσεις του Χίτλερ και του Μουσολίνι πήραν τα πιο σκληρά υποστηρικτικά μέτρα υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου. Γι΄αυτό και στηρίχτηκαν και από τους μεγάλους βιομηχάνους της εποχής. Το ερώτημα είναι πώς μπορεί να φράξει αυτός ο δρόμος, ο οποίος θα πάει και τη δημοκρατία πίσω και την ευρωπαϊκή ενοποίηση πίσω και θα βλάψει και τα εθνικά συμφέροντα.
Θέλω να σταθώ σε αυτό. Η Ελλάδα ως μια φτωχή χώρα του νότου πλέον, έχει ανάγκη από μια Ευρώπη που να μοιράζει περισσότερα κοινοτικά κονδύλια, να έχει ισχυρότερο ταμείο, να μπορεί να έχει εργαλεία όπως το ΕΣΠΑ, το Ταμείο Ανάκαμψης.
Οι ακροδεξιοί είναι εναντίον όλων αυτών, τα έχουν καταψηφίσει. Και το λέω για να μην τσιμπήσει ο κόσμος και θεωρήσει ότι ψηφίζουν μια αντισυστημική δύναμη. Και υπάρχει μια τέτοια τάση και στην Ελλάδα. Άρα η έκκλησή μου και προς τους πολίτες είναι, ειδικά αυτούς που πιστεύουν τη Δημοκρατία, όπου και να ανήκουν στο πολιτικό φάσμα από την Αριστερά μέχρι και την Κεντροδεξιά, είναι να δημιουργήσουν ένα μέτωπο δημοκρατίας απέναντι στους ακροδεξιούς γιατί αυτό υπερασπίζεται και τη δημοκρατία και την ευρωπαϊκή ενοποίηση προς μια προοδευτική πορεία και τα ίδια τα εθνικά συμφέροντα. Και ιδιαίτερα η νέα γενιά που είναι πιο φιλοευρωπαϊκή και να μην τσιμπήσει από την εύκολη προπαγάνδα της ακροδεξιάς που αντί να μέμφεται την ευρωπαϊκή ελίτ για την αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων προσπαθεί να πείσει έναν κόσμο ότι για την ανεργία, τους χαμηλούς μισθούς, για την έλλειψη προοπτικών, φταίει ο άλλος, ο διαφορετικός, ο ξένος. Πρόκειται για μια απάντηση που κρύβει τα πραγματικά προβλήματα και που πουλάει γιατί είναι μια εύληπτη προπαγάνδα.
Ήσασταν αντιπρόεδρος τους ευρωκοινοβουλίου τα τελευταία δέκα χρόνια. Αν κάνατε έναν απολογισμό, για ποια πράγματα νιώθετε ότι είστε υπερήφανος, ότι έχετε καταφέρει;
Συμπληρώνω δέκα συνεχόμενα χρόνια στη θέση του εκλεγμένου αντιπροέδρου του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου. Είμαι ο μόνος από την Αριστερά αυτά τα χρόνια. Και την τελευταία φορά, όλες τις φορές εκλέχτηκα με την ομόφωνη στήριξη 20 ομάδων της ευρωπαϊκής αριστεράς και το κυριότερο με την ψήφο εμπιστοσύνης του 75% των ευρωβουλευτών, γιατί οι αντιπρόεδροι εκλέγονται από το σύνολο των ευρωβουλευτών.
Αυτά τα χρόνια υπήρξε και ένα μικρό διάλειμμα όπου βρεθήκαμε δύο Έλληνες αντιπρόεδροι. Από τον Ιανουάριο του ’22 μέχρι το φθινόπωρο του ΄22, οπότε και καθαιρέθηκε αμέσως η κυρία Καϊλή για την εμπλοκή της σε γνωστή υπόθεση διαφθοράς. Όντας ο Έλληνας με το υψηλότερο αξίωμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση για δέκα συνεχή χρόνια, προσπάθησα να χρησιμοποιήσω αυτή μου την αυξημένη επιδραστικότητα για το καλό και της πατρίδας μας. Και έχω προωθήσει πολύ τα συμφέροντας της χώρας όσο μπορούσα παραπάνω, συνεχίζοντας και μια παράδοση αριστερού ευρωπαϊσμού, δηλαδή να παλεύουμε να βελτιώνουμε και την πορεία της ευρωπαϊκής ένωσης και τη θέση της χώρας μας μέσα σε αυτή που οικοδόμησαν τα προηγούμενα χρόνια σημαντικές προσωπικότητες προερχόμενες από τον ίδιο πολιτικό χώρο με μένα, όπως ο Λεωνίδας Κύρκος και ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης.
Στα σημαντικά πράγματα που έχουν επιτευχθεί με τη συμβολή μου, ξεχωρίζω το σημαντικό ποσό που παίρνει η Ελλάδα από το Ταμείο Ανάκαμψης, 31 δισ. εκ των οποίων τα 18 δισ. ευρώ επιχορηγήσεις και τα υπόλοιπα δάνεια από το 2020 και άλλα πέντε δισ. από το RepowerEU, μια πρόσθετη πηγή χρηματοδότησης. Είναι πάρα πολλά λεφτά και το ζητούμενο είναι να πιάσουν τόπο υπέρ της χώρας και του λαού και να μην πάνε στις τσέπες λίγων και ισχυρών όπως συμβαίνει.
Ένας δεύτερος τομέας είναι ότι πίεσα πολύ για μια θέση του ευρωκοινοβουλίου, για μια κοινή ευρωπαϊκή αντίδραση στην πανδημία. Η κοινή προμήθεια και παραγγελία των εμβολίων, η ευρωπαϊκή συνεργασία που δεν ήταν καθόλου δεδομένη στην αρχή.
Τρίτο και αφορά στα εσωτερικά του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, με δική μου πρωτοβουλία καθώς είμαι ο καθ είδην αρμόδιος για τα θέματα της ισότητας και της διαφορετικότητας, χτίσαμε ομόφωνες αποφάσεις που προώθησαν πολύ μέσα σε αυτά τα χρόνια την ισότητα των φύλων μέσα στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, με αποτέλεσμα σήμερα το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο να είναι υπόδειγμα και να έχει κάνει πολλά βήματα στην ισότητα και να είμαστε μαζί με τα σκανδιναβικά κοινοβούλια πολύ πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο στα θέματα της ισότητας, τόσο στο ρόλο των γυναικών στην πολιτική σφαίρα, όσο και στο ρόλο των γυναικών στη διοίκηση. Και σε πολλά από αυτά η αφετηρία βρίσκεται σε δικές μου εισηγήσεις που έγιναν δεκτές ομόφωνα από το προεδρείο του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου.
Ως αποτέλεσμα όλων αυτών τα τελευταία δέκα χρόνια όλες οι ευρωπαϊκές αξιολογήσεις από αδέσμευτες, μη κυβερνητικές οργανώσεις με αξιολογούν στους κορυφαίους, πιο επιδραστικούς ευρωβουλευτές από το σύνολο των 705. Επιδραστικότητα σημαίνει να μπορείς να επηρεάζεις τη λήψη των αποφάσεων και να συνδιαμορφώνεις την ατζέντα. Καταλαβαίνει κανείς με βάση την κοινή λογική, δεν χρειάζεται να είναι ειδικός, ότι είναι πολύ πιο δύσκολο να είσαι στους κορυφαίους επιδραστικούς αν είσαι από μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα και από μια μικρή πολιτική ομάδα όπως η αριστερά, δεν ξεκινάς από την ίδια αφετηρία με έναν δεξιό Γερμανό. Αυτό είναι καλό για τη χώρα. Η είδηση αυτή, παρότι κάθε χρόνο είμαι στο τοπ 10, τοπ 20 των 705 ευρωβουλευτών συχνά αποσιωπάται στην Ελλάδα, γιατί δεν ανήκω στους φίλους της κυβέρνησης Μητσοτάκη όπως ξέρετε, αλλά στον χώρο της Αριστεράς. Το κακό για την Ελλάδα είναι ότι στους κορυφαίους 100, τους 100 πιο επιδραστικούς στο σύνολο των 705 δεν υπάρχει κανείς άλλος από την Ελλάδα, γυναίκα ή άνδρας. Νομίζω ότι αυτό πρέπει να το σκεφτούν πάρα πολύ οι Έλληνες πολίτες και στις επόμενες κάλπες να μην στείλουν απλώς celebrities, αλλά να στείλουν, από όποιο κόμμα επιλέξουν, ανθρώπους που να μπορούν να υπηρετήσουν και τη φανέλα της εθνικής Ελλάδας πιο αποτελεσματικά από ότι εμείς.
Και εγώ, παρά τη γνωστή προτίμησή μου, θα στηρίξω, χωρίς να είμαι φυσικά υποψήφιος, το ψηφοδέλτιο της Νέας Αριστεράς στις ευρωεκλογές, είμαι στη διάθεση όλων των ευρωβουλευτών από όλα τα κόμματα του δημοκρατικού πολιτικού φάσματος εφόσον μου το ζητήσουν να τους μεταφέρω την εμπειρία μου, καθώς κρεμάω τα πολιτικά μου παπούτσια ολοκληρώνοντας την τρίτη θητεία μου στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Τρεις θητείες νομίζω ότι είναι υπεραρκετές. Εγώ επιλέγω μια πιο ήρεμη ζωή και εφαρμόζω έμπρακτα αυτό που ακούω από πολλούς στα λόγια, εγώ το κάνω πράξη: τόπο στα νιάτα.
Πώς σχολιάζετε το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα, όπως έχει πλέον διαμορφωθεί σήμερα;
Νομίζω ότι η παντοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας υφίσταται ήδη ρωγμές. Οι ευρωεκλογές είναι μια ευκαιρία να δοθεί μια ψήφος διαμαρτυρίας και για τα κακώς κείμενα της κυβερνητικής πολιτικής, με πρώτο την ακρίβεια, τη συγκάλυψη μεγάλων σκανδάλων και εγκλημάτων, όπως το έγκλημα των Τεμπών, τις χαμηλές αμοιβές, φαινόμενα διαφθοράς, φαινόμενα πελατειακού κράτους, αργοπορία και συγκάλυψη υποθέσεων όπου μυρίζουν άσχημα, όπως οι υποκλοπές με σύμπραξη κυβέρνησης και κορυφής της Δικαιοσύνης, είναι πολλά τα πράγματα που καίνε τις Ελληνίδες και τους Έλληνες. Υπάρχουν ήδη σημάδια ότι αναπτύσσεται μια δυναμική κοινωνική αντιπολίτευση, αγρότες, φοιτητές, ο θυμός για τη συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών με τα εκατομμύρια των υπογραφών. Το ζητούμενο είναι αυτό να εκφραστεί και με τη διαμόρφωση ενός αντίπαλου δέους και μιας εναλλακτικής πρότασης για τη διακυβέρνηση του τόπου ενόψει των προσεχών εθνικών εκλογών. Οι ευρωεκλογές θα είναι ένα σκαλί, η εκτίμησή μου είναι ότι η Νέα Αριστερά θα πάει πολύ καλύτερα από ότι δείχνουν τώρα οι δημοσκοπήσεις και μπορεί να είναι μια από τις θετικές εκπλήξεις των ευρωεκλογών. Και πιστεύω ότι στο λεγόμενο χώρο της δημοκρατικής αντιπολίτευσης, όχι δεξιότερα δηλαδή της Νέας Δημοκρατίας, αλλά στο χώρο της δημοκρατικής προοδευτικής αντιπολίτευσης, είναι φανερό ότι ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ του κυρίου Κασσελάκη απέχει πάρα πολύ από το ΣΥΡΙΖΑ που ζήσαμε, ξέρουμε και αρκετοί από εμάς συνδιαμορφώσαμε και δεν μπορεί να αποτελέσει σοβαρή εναλλακτική λύση.
Το σημερινό ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη και αυτό δεν δείχνει μια ιδιαίτερη δυναμική. Νομίζω ότι οι ευρωεκλογές θα είναι εμβρυουλκός για μια κινητικότητα και ανακατατάξεις με στόχο να διαμορφωθεί μια σοβαρή εναλλακτική, στηριγμένη σε πρόγραμμα, αξιοπιστία, σοβαρότητα, για να ξανακερδίσει εμπιστοσύνη, γιατί αυτή η μονομέρεια, το να παίζει ο Μητσοτάκης μόνος του χωρίς αντίπαλο, με την κυβέρνηση της Δεξιάς, δεν είναι καλό ούτε για τη Δημοκρατία, ούτε για τη χώρα και την προοπτική της. Αυτό το κενό, όπως η φύση απεχθάνεται τα κενά, έτσι και η πολιτική απεχθάνεται τα κενά. Οι πολίτες καλούνται στις ευρωεκλογές με την ψήφο τους και να στείλουν ικανούς ανθρώπους εδώ, πρεσβευτές όχι μόνο των ιδεών τους αλλά και της χώρας, αλλά να στείλουν και ένα μήνυμα διαμαρτυρίας, γιατί το στοίχημα δεν είναι απλώς να μένουμε στην Ευρώπη, όπως άρεσε στη Νέα Δημοκρατία να λέει όταν ήταν στην αντιπολίτευση, αλλά να γίνουμε πραγματικά Ευρώπη, στις αμοιβές, στις τιμές, στη δημόσια Παιδεία, στη δημόσια υΥγεία, στο περιβάλλον, και εκεί απέχουμε πάρα πολύ από αυτό και τα τελευταία χρόνια σε αρκετούς κρίσιμους τομείς έχουμε οπισθοδρομήσει.
Γι’αυτό κάποιοι φταίνε μέσα στην Ελλάδα και η ευθύνη έχει ονοματεπώνυμο, Κυριάκος Μητσοτάκης.
