Ημέρα για γερά νεύρα, αλλά και για περισυλλογή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η Τρίτη, καθώς για πρώτη φορά έπειτα από 20 χρόνια το ευρώ «άγγιξε» για λίγο την ισοτιμία με το δολάριο, σε αναλογία ένα προς ένα.
Η τελευταία φορά που το ευρώ άξιζε λιγότερο από το δολάριο ήταν το 2002, όταν το ευρώ ήταν σε «νηπιακή ηλικία» και το μοιράζονταν μόνο 12 κράτη – μέλη της ΕΕ.
Το ενιαίο νόμισμα έχει χάσει περισσότερο από το 10% της αξίας του έναντι του δολαρίου από την αρχή του έτους, εν μέσω φόβων ότι μια απότομη οικονομική επιβράδυνση στην ευρωζώνη θα αφήσει τα επιτόκια της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (EKT) πολύ χαμηλότερα από εκείνα της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ (FED).
Η «παγίδα» του αδύναμου ευρώ
Ωστόσο, σύμφωνα με το Politico, η αποδυνάμωση του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος κρύβει μια ιδιαίτερα επικίνδυνη παγίδα.
Ενδεικτικά, ένα αδύναμο ευρώ μπορεί να προσφέρει κάποια ανακούφιση στους εξαγωγείς των χωρών της Ευρωζώνης, οι οποίοι μπορεί να δουν αυξημένη ζήτηση για τα συγκριτικά φθηνότερα προϊόντα τους.
Ωστόσο, στον αντίποδα το γεγονός αυτό καθιστά επίσης τις εισαγωγές ακριβότερες, δυσχεραίνοντας έτι περαιτέρω τις πληθωριστικές πιέσεις.
Το γεγονός προβληματίζει ιδιαίτερα του επιτελείς στην ΕΚΤ, καθώς οι εξελίξεις στη συναλλαγματική ισοτιμία συνιστούν καθοριστικό παράγοντα για τη μεταβολή του εισαγόμενου πληθωρισμού.
Επί της ουσίας, όπως εκτιμούν οικονομικοί αναλυτές, ένα πολύ αδύναμο ευρώ θα ήταν αντίθετο με τον στόχο για τη σταθερότητα των τιμών, τον οποίο επιδιώκει επιτακτικά η ΕΚΤ.
Το Politico υπενθυμίζει ότι σε έγγραφο της ΕΚΤ από το 2020, παρατίθενται οικονομικά μοντέλα που έδειχναν υποτίμηση του ευρώ κατά 1%, γεγονός που θα συνεπαγόταν αύξηση του πληθωρισμού έως και 0,11% στο 12μηνο και 0,2% σε διάστημα τριετίας.
Έχει πιάσει «πάτο» το ευρώ;
Η απάντηση στο ερώτημα αυτό δεν είναι και τόσο ξεκάθαρη, δεδομένων των συνεχιζόμενων κινδύνων ότι μια διακοπή του ρωσικού φυσικού αερίου θα μπορούσε να ρίξει την Ευρωζώνη σε βαθιά ύφεση.
Το συγκεκριμένο σενάριο θα μπορούσε με τη σειρά του να περιορίσει σημαντικά τη δυνατότητα της ΕΚΤ να αυξήσει τα επιτόκια, κάτι που δεν έχει κάνει ακόμη. Αναμένεται να αυξήσει τα επιτόκια αναφοράς κατά 25 μονάδες βάσης στις 21 Ιουλίου, όταν θα πραγματοποιήσει την επόμενη συνεδρίασή της, και ίσως ανακοινώσει μεγαλύτερη αύξηση τον Σεπτέμβριο.
Στον αντίποδα, η FED φαίνεται πως έχει τρέξει πιο μπροστά από τις τελευταίες εξελίξεις, καθώς φαίνεται πως έχει μεγαλύτερο περιθώριο αύξησης των επιτοκίων στο άμεσο μέλλον, δεδομένης και της ισχυρής έκθεσης για την απασχόληση στις ΗΠΑ που δημοσιεύθηκε τον Ιούνιο.
Από την άλλη πλευρά, η ΕΚΤ αλλά και η Τράπεζα της Αγγλίας δείχνουν πιο φειδωλές σε κινήσεις που αφορούν στη μεταβολή – προς τα πάνω – των επιτοκίων, εξαιτίας ακριβώς της πιο άμεσης έκθεσης των οικονομιών τους, αντίστοιχα, στην ενεργειακή κρίση.
Στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, το δολάριο δείχνει να επωφελείται από τις τελευταίες εξελίξεις σε σχέση με τη συναλλαγματική ισοτιμία του ευρώ και ήδη οι επενδυτές σπεύδουν στα κρατικά ομόλογα των ΗΠΑ ως αντιστάθμισμα έναντι της οικονομικής και πολιτικής αβεβαιότητας.
Σε κάθε περίπτωση, οι αναλυτές δείχνουν να συντείνουν στο γεγονός ότι εάν η διολίσθηση του ευρώ συνεχιστεί, η ανησυχία σε επίπεδο Ευρωζώνης θα ενταθεί καθώς αυτό θα οδηγήσει σε μια απότομη οικονομική επιβράδυνση.
