Το πέμπτο ταξίδι Μπλίνκεν στη Μέση Ανατολή: Το προσωπικό στοίχημα και οι παγίδες
Πέντε επισκέψεις μέσα σε πέντε μήνες στη Μέση Ανατολή, σίγουρα δεν είναι μία συνηθισμένη κατάσταση τόσο για την Αμερικανική όσο και για την παγκόσμια διπλωματία.
Η συχνότητα των επισκέψεων του κορυφαίου διπλωμάτη των ΗΠΑ είναι ενδεικτική και του τρόπου με τον οποίο η χώρα του βλέπει την κρίση στην περιοχή. Οι παγίδες και αυτή την φορά είναι πολλές.
Μέσα σε 150 ημέρες, από τις 7 Οκτωβρίου και το αιματοκύλισμα της Χαμάς στα εδάφη του Ισραήλ, ο Άντονι Μπλίνκεν έχει βρεθεί στη Μέση Ανατολή πέντε φορές. Για τους λάτρεις της στατιστικής αυτό ισοδυναμεί με μία επίσκεψη ανά μήνα πολέμου και σίγουρα αυτή η συχνότητα επισκέψεων από τον επικεφαλής της Αμερικανικής διπλωματίας μόνο τυχαία δεν είναι.
Πολλοί είναι αυτοί που σπεύδουν να αποδώσουν τη σημερινή πέμπτη παρουσία του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών στην περιοχή στις πρόσφατες δημόσιες επικρίσεις από την πλευρά του Τελ Αβίβ, πως οι ΗΠΑ δεν κάνουν όσα μπορούν για τους στενούς συμμάχους και την εκτόνωση της κρίσης.
Η αλήθεια είναι πως αυτό απέχει πολύ από τις εθνικές, διπλωματικές αλλά και προσωπικές φιλοδοξίες του Μπλίνκεν. Ο επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας έχει αναγάγει τη λύση (προσωρινή όπως έχουν τα δεδομένα σήμερα) στο φλέγον ζήτημα του πολέμου ανάμεσα σε Ισραήλ και Χαμάς, σε προσωπικό στοίχημα.
Έχει στο πολύ πρόσφατο παρελθόν προειδοποιήσει ειδικά την πλευρά του Ισραήλ και για τους χρόνους και για τον τρόπο με τον οποίο οι ΗΠΑ και ο ίδιος προσωπικά θέλουν να προχωρήσει και να ολοκληρωθεί η στρατιωτική – χερσαία επιχείρηση στη Λωρίδα.
Καμία επίκληση, καμία συζήτηση, καμία δημόσια τοποθέτηση δεν «έπιασε τόπο» με το Νετανιάχου και τους ακραίους της Κυβέρνησής του να επιμένουν πως η λύση είναι μόνο στα πεδία των μαχών, τους βομβαρδισμούς και το αιματοκύλισμα.
Ο Μπλίνκεν γνωρίζει πλέον πολύ καλά πως για πολλούς από τους στενούς εταίρους του Πρωθυπουργού του Ισραήλ, ο ίδιος είναι στην λίστα των ανεπιθύμητων αλλά και πως στο εσωτερικό των κρίσιμων αποφάσεων για το μέλλον του πολέμου, η πεποίθηση των ΗΠΑ δεν παίζει τον ρόλο του πρόσφατου παρελθόντος.
Ο Μπλίνκεν πιστεύει και δεν έχει αλλάξει επίσης στάση στο παραμικρό για το μέλλον της Γάζας. Εκεί επίσης το χάσμα ανάμεσα σε αυτά που οι ΗΠΑ και ο ίδιος προωθούν συγκρούονται βίαια με όσα προωθεί και «διατυμπανίζει» το Ισραήλ.
Σημείο σύγκλησης, ανοιχτά τουλάχιστον δεν υπάρχει ειδικά σε διπλωματικό επίπεδο. Και αυτό είναι γνωστό, άρα δεν αποτελεί παγίδα για τον Μπλίνκεν, αυτό που φαίνεται να προβληματίζει είναι η διάρκεια και κυρίως ο τρόπος με τον οποίο επιλέγει να κινηθεί πίσω από τις κάμερες πλέον ο Νετανιάχου.
Ο Μπλίνκεν έχει καταφέρει να δημιουργήσει έναν ισχυρό πόλο στην περιοχή: Αίγυπτος, Ιορδανία και κυρίως Κατάρ έχουν απόλυτα αντιληφθεί πως το κενό που έχει αφήσει το Ισραήλ πρέπει να καλυφθεί και δείχνουν πέρα από διάθεση και εξαιρετικά γρήγορα και αποδοτικά αντανακλαστικά.
Το Κατάρ μετά από τη συγκεκριμένη διαπραγμάτευση ανάμεσα σε δύο αντίρροπους πόλους, όπως αυτοί του Ισραήλ και της Χαμάς, ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα θα έχει δώσει διαπιστευτήρια σοβαρού διαχειριστή και μάλιστα σε ακραίες συνθήκες. Το ίδιο συμβαίνει και με τις Αίγυπτο και Ιορδανία που έρχονται η κάθε μία με τις δικές της
