Τη διαφωνία του σε σειρά διατάξεων του πρόσφατου νομοσχεδίου του υπουργείου Υγείας, εκφράζει ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος (ΠΙΣ), ζητώντας την απόσυρση των διατάξεων που αλλάζουν τις εργασιακές σχέσεις των ιατρών του Ε.Σ.Υ.
Μονόδρομο ενίσχυσης του Ε.Σ.Υ. αποτελούν οι προσλήψεις μόνιμων ιατρών και η αύξηση των μισθών τους, που παραμένουν από τους χαμηλότερους στην Ευρώπη, επισημαίνει ο ΠΙΣ, προσθέτοντας, ότι «αυτό εξάλλου επιτάσσει και η σχετική απόφαση του ΣτΕ».
«Θέση μας είναι ότι οι μόνιμοι ιατροί του Ε.Σ.Υ. πρέπει να είναι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης και να παρέχουν δωρεάν τις υπηρεσίες τους στους πολίτες, με μισθούς αντίστοιχους των μισθών που υπάρχουν στις χώρες της ευρωζώνης».
Ο ΠΙΣ ζητά ουσιαστικό διάλογο, πλήρωση όλων των κενών θέσεων στο Ε.Σ.Υ. και μονιμοποίηση των επικουρικών ιατρών μετά από αξιολόγηση, ενώ δηλώνει ότι στηρίζει τις κινητοποιήσεις των Νοσοκομειακών Ιατρών.
Ειδικότερα, ο ΠΙΣ ζητά:
1. Την αναθεώρηση του τρόπου κρίσης των ιατρών του Ε.Σ.Υ., μέσω αντικειμενικών κριτηρίων και μικρότερων αριθμητικά Eπιτροπών, στις οποίες δεν έχουν θέση οι Διοικητές των Νοσοκομείων και των ΥΠΕ, ώστε οι διαδικασίες να διενεργούνται με ταχύτητα και αποκλειστικά ιατρικά κριτήρια. Η δημιουργία διπλών Συμβουλίων Κρίσης (ΥΠΕ και Νοσοκομείων) δεν συμβάλει στην ταχύτητα και στην αξιοκρατία των κρίσεων.
2. Τη διασφάλιση των εκπαιδευτικών αναγκών των ειδικευομένων σε όλες τις σχετικές ρυθμίσεις, ως μοναδικό κριτήριο για τις τοποθετήσεις τους σε Κλινικές και Εκπαιδευτικά Κέντρα. Επισημαίνει ότι η θέσπιση της κυκλικής εκπαίδευσης των ειδικευόμενων προαπαιτεί τη συνεχιζόμενη αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου, σύμφωνα με ενιαίο πανελλαδικό πλαίσιο και σε κάθε περίπτωση πρέπει να αφορά νοσοκομεία της ίδιας υγειονομικής περιφέρειας.
3. Απαιτεί την κατ’ ελάχιστο διατήρηση των δύο εκπροσώπων του Π.Ι.Σ. στο ΚΕΣΥ, κατ’ αναλογία της από το Νόμο αποστολής του και την αποκλειστική υπόδειξή τους από το Δ.Σ. του Π.Ι.Σ.
Τέλος ο ΠΙΣ, επισημαίνει ότι η διαχείριση των Ελλήνων ιατρών, με τις ιδιαιτερότητες του υπερπληθυσμού και της μετανάστευσης εγκεφάλων, απαιτεί ισονομία και εξασφάλιση κοινών συνθηκών και χώρου επαγγελματικής και επιστημονικής εξέλιξης, επ’ ωφελεία των νέων ιατρών και κυρίως των ασθενών.
