Καθώς βρισκόμαστε στην τέταρτη ημέρα των πολεμικών επιχειρήσεων στην Ουκρανία με τους Ρώσους να προσπαθούν να καταλάβουν τους στόχους που εξ αρχής έχουν προσδιορίσει και τους Ουκρανούς να προβάλουν σθεναρή αντίσταση, παραθέτουμε μια επισκόπηση του πώς φτάσαμε στη σύρραξη.
Φθινόπωρο του 2021: η Ρωσία αρχίζει να αναπτύσσει στρατεύματα κοντά στην Ουκρανία.
7 Δεκεμβρίου: ο Αμερικανός πρόεδρος, Τζο Μπάιντεν, απειλεί τη Ρωσία με σαρωτικές δυτικές οικονομικές κυρώσεις αν εισβάλλει στην Ουκρανία.
17 Δεκεμβρίου: η Ρωσία παρουσιάζει αναλυτικές αξιώσεις ασφαλείας, συμπεριλαμβανομένης και μίας νομικά δεσμευτικής εγγύησης ότι το ΝΑΤΟ θα εγκαταλείψει κάθε στρατιωτική δραστηριότητα στην ανατολική Ευρώπη και την Ουκρανία.
14 Ιανουαρίου: ουκρανικοί κυβερνητικοί ιστότοποι πλήττονται από κυβερνοεπίθεση που προειδοποιεί τους Ουκρανούς να «φοβούνται και να περιμένουν το χειρότερο».
17 Ιανουαρίου: ρωσικές δυνάμεις αρχίζουν να καταφτάνουν στη Λευκορωσία, βόρεια της Ουκρανίας, για κοινά γυμνάσια.
24 Ιανουαρίου: το ΝΑΤΟ θέτει τις δυνάμεις του σε επιφυλακή και ενισχύει την ανατολική Ευρώπη με περισσότερα πλοία και μαχητικά αεροσκάφη.
26 Ιανουαρίου: η Ουάσιγκτον παρουσιάζει γραπτή απάντηση στις ρωσικές αξιώσεις ασφαλείας, επαναλαμβάνοντας τη δέσμευσή της στην πολιτική «ανοιχτών θυρών» του ΝΑΤΟ και προτείνοντας παράλληλα στη Μόσχα «πραγματιστικές» συνομιλίες.
28 Ιανουαρίου: ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντίμιρ Πούτιν λέει ότι οι βασικές αξιώσεις ασφαλείας της Ρωσίας δεν έχουν ικανοποιηθεί.
2 Φεβρουαρίου: οι ΗΠΑ ανακοινώνουν την αποστολή επιπλέον 3.000 στρατιωτών στην Πολωνία και τη Ρουμανία στο πλαίσιο της ενίσχυσης της ανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ.
4 Φεβρουαρίου: στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, ο Πούτιν εξασφαλίζει την κινεζική στήριξη στην αξίωσή του να μην επιτραπεί ποτέ η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.
7 Φεβρουαρίου: ο Γάλλος πρόεδρος, Εμανουέλ Μακρόν, βλέπει κάποια ελπίδα διπλωματικής επίλυσης της κρίσης έπειτα από συνάντησή του με τον Πούτιν στο Κρεμλίνο. Κατόπιν επισκέπτεται το Κίεβο και εγκωμιάζει την «ψυχραιμία» του προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι και του ουκρανικού λαού.
9 Φεβρουαρίου: o Μπάιντεν λέει πως «η κατάσταση μπορεί να εκτροχιαστεί γρήγορα» και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ συμβουλεύει τους Αμερικανούς στην Ουκρανία να την εγκαταλείψουν αμέσως. Και άλλες χώρες καλούν τους υπηκόους τους να φύγουν.
14 Φεβρουαρίου: ο Ζελένσκι καλεί τους Ουκρανούς να αναρτήσουν σημαίες και να τραγουδήσουν με μια φωνή τον εθνικό ύμνο στις 16 Φεβρουαρίου, ημέρα που κάποια δυτικά Μέσα υποστηρίζουν ότι θα μπορούσε να εισβάλλει η Ρωσία.
15 Φεβρουαρίου: η Ρωσία λέει ότι κάποια από τα στρατεύματά της επιστρέφουν στις βάσεις έπειτα από γυμνάσια κοντά στην Ουκρανία και χλευάζει τις δυτικές προειδοποιήσεις περί επικείμενης εισβολής. Το ρωσικό Κοινοβούλιο καλεί τον Πούτιν να αναγνωρίσει ως ανεξάρτητες τις δύο αποσχισθείσες περιοχές της ανατολικής Ουκρανίας.
18 Φεβρουαρίου: ο Αμερικανός πρεσβευτής στον ΟΑΣΕ, Μάικλ Κάρπεντερ, εκτιμά πως η Ρωσία έχει συγκεντρώσει 169.000-190.000 στρατιώτες εντός και πέριξ της Ουκρανίας.
19 Φεβρουαρίου: οι στρατηγικές πυρηνικές δυνάμεις της Ρωσίας πραγματοποιούν ασκήσεις υπό την εποπτεία του Πούτιν.
21 Φεβρουαρίου: ο Μακρόν λέει ότι ο Μπάιντεν και ο Πούτιν συμφώνησαν επί της αρχής σε μία σύνοδο κορυφής με θέμα την Ουκρανία. Μόλις λίγες ώρες αργότερα, ο ρώσος πρόεδρος αναγνωρίζει επίσημα ως ανεξάρτητες τις δύο αποσχισθείσες περιοχές στην ανατολική Ουκρανία και εγκρίνει την αποστολή «ειρηνευτικών δυνάμεων» σε αυτές.
22 Φεβρουαρίου: ΕΕ, Βρετανία και ΗΠΑ ανακοινώνουν τα «πρώτα πακέτα» κυρώσεων σε βάρος της Μόσχας ενώ η Γερμανία παγώνει τη διαδικασία αδειοδότησης του Nord Stream 2.
23 Φεβρουαρίου: η Μόσχα ανακοινώνει πως οι φιλορώσοι αυτονομιστές ηγέτες στο Ντονμπάς ζήτησαν από τη Ρωσία στρατιωτική στήριξη.
24 Φεβρουαρίου, ώρα 5 το πρωί: ο Βλαντίμιρ Πούτιν ανακοινώνει μία «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» στην Ουκρανία. Η εισβολή ξεκινάει.
