Σεισμός Τουρκία: Οι άνδρες της ΕΜΑΚ περιγράφουν πώς βίωσαν την καταστροφή
Συνέντευξη Τύπου παραχωρεί η ΕΜΑΚ προκειμένου να ενημερώσει πως έδρασε η ομάδα στην προσπάθεια απεγκλωβισμού ατόμων από τα συντρίμμια των κτηρίων που άφησαν πίσω του οι φονικοί σεισμοί στην Τουρκία κοντά στα σύνορα με την Συρία.
Κατά την έναρξη της Συνέντευξης Τύπου, έγινε γνωστό ότι αφού η ελληνική ομάδα διάσωσης έφτασε με C130 στα Άδανα, στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Αντιόχεια. Ήταν η πρώτη ομάδα που έφτασε σε περιοχές που σημειώθηκαν οι μεγαλύτερες καταστροφές στον τουρκικό χώρο.
«Ήμασταν ο πρώτος θύλακας συντονισμού μαζί με την ομάδα Ελβετίας» αναφέρθηκε κατά τη Συνέντευξη Τύπου και «η πρώτη πηγή παροχής πληροφορίων στο διεθνές κέντρο συντονισμού που συστήνεται σε τέτοιες περιπτώσεις και κατευθύνει τη διεθνή βοήθεια» ανέφεραν χαρακτηριστικά.
Από την πλευρά του ο γιατρός και μέλος της ομάδας διάσωσης κ. Σωκράτης Δούκας, αφού δήλωσε την αμέριστη συμπαράστασή του στον τουρκικό λαό και εξέφρασε τα συλλυπητήριά του ανέφερε μεταξύ άλλων ότι: «Στην συγκεκριμένη αποστολή στο πλαίσιο της έρευνας και διάσωσης συνδράμουμε υγειονομικά στο έργο της ΕΜΑΚ και την κάλυψη των διασωθέντων. Οι διασωθέντες μετά τον απεγκλωβισμό τους πρέπει να υποστηρχθούν υγειονομικά και να παραδοθούν με ασφάλεια στα ασθενοφόρα για να καταλήξουν σε έναν ασφαλή υγειονομικό προορισμό».
Κατά τον ίδιο, στο πλήρωμα συμμετείχαν τρεις γιατροί και 5 διασώστες, έχοντας μαζί τους τον απαραίτητο ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό.
Όπως ανέφερε ο ίδιος, «λειτουργούσαμε με πληροφορίες που είχαμε μαζέψει από ντόπιους και διεθνείς ομάδες. Υπήρχε διαρκώς μια εκτίμηση της επικινδυνότητας, κινηθήκαμε με συγκεκριμένες πληροφορίες και κρατήσαμε τις δυνάμεις μας για τους επιβεβαιωμένους ζωντανούς και τον απεγκλωβισμό τους».
O πυραγός Κωνσταντίνος Νίκας αναφέρθηκε στο κομμάτι των επιχειρήσεων.
Όπως είπε «λειτουργούσαμε με πληροφορίες τις οποίες είχαμε μαζέψει από τους ντόπιους και ταυτόχρονα σε διαρκή συντονισμό με τις υπόλοιπες διεθνείς ομάδες, όπου εννοείται το περιβάλλον εργασίας ήταν εξαιρετικά επικίνδυνο. Συνεπώς υπήρχε διαρκώς μία εκτίμηση της επικινδυνότητας της ασφάλειας και της κατάστασης στα σημεία που δουλεύαμε, έτσι ώστε να μπορούμε να φέρουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, δηλαδή τον απεγκλωβισμό. Προφανώς, όπως είναι κατανοητό, κινηθήκαμε με συγκεκριμένες πληροφορίες και ρίξαμε τις δυνάμεις μας σε επιβεβαιωμένους ζωντανούς. Έτσι κύλησαν οι πρώτες ημέρες της διάσωσης και στη συνέχεια, όταν ενεργοποιήθηκε το Διεθνές Συντονιστικό Κέντρο, οι πληροφορίες έρχονταν μέσω αυτού».
