Τη δυνατότητά της να οδηγεί ανανέωσε για δύο ακόμη χρόνια στα 100 της μια γυναίκα από την Ιταλία, τουλάχιστον η τρίτη αιωνόβια της χώρας που τα τελευταία χρόνια έχει κριθεί ικανή να συνεχίσει να κάθεται πίσω από το τιμόνι.
Η Candida Uderzo έλαβε την ανανεωμένη άδειά της αφού υποβλήθηκε σε τεστ οράσεως σε σχολή οδηγών στη βόρεια επαρχία της Βιτσέντζα.
Η γυναίκα δήλωσε ότι προτιμά να είναι αυτόνομη και να μην αναγκάζει τον γιό της να την μεταφέρει με το δικό του αυτοκίνητο.
«Αυτή η ανανέωση με χαροποιεί και επίσης θα με κάνει να αισθάνομαι λίγο περισσότερο ελεύθερη», δήλωσε στην Corriere della Sera, σύμφωνα με την Guardian. «Είμαι χαρούμενη. Είμαι 100 ετών και θα είμαι τόσο υγιής που ξαφνιάζομαι κι εγώ η ίδια. Ποτέ δεν χρησιμοποιώ χάπια, μόνο κανένα υπνωτικό μιας στις τόσες».
Όπως λέει, η όρασή της είναι τόσο καλή που μπορεί να διαβάσει εφημερίδα χωρίς να χρειάζεται γυαλιά.
Ο αιωνόβιος πληθυσμός της Ιταλίας είναι από τους υψηλότερους στην Ευρώπη και ο αριθμός των ανθρώπων που φτάνουν στην ηλικία-ορόσημο συνεχίζει να αυξάνεται: σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύθηκαν στις αρχές Μαΐου από την Istat, την εθνική στατιστική υπηρεσία, στην Ιταλία κατοικούν 20.456 αιωνόβιοι, από 14.456 το 2019.
Αλλά δεν είναι σαφές πόσοι οδηγούν ακόμα. Οι άδειες για τους άνω των 80 ετών ανανεώνονται κάθε δύο χρόνια, με τους οδηγούς να πρέπει να προσκομίσουν ιατρικό πιστοποιητικό για να διασφαλίσουν ότι είναι σωματικά και πνευματικά σε καλή κατάσταση.
Ένας άνδρας στη Σικελία που έκλεισε τα 100 πέρυσι γιόρτασε την ανανέωση της άδειας του αγοράζοντας ένα νέο αυτοκίνητο, λέγοντας στον τοπικό Τύπο ότι δεν είχε ποτέ ατύχημα στη ζωή του. Ένας άνδρας στην περιοχή της Καμπανίας που γιόρτασε επίσης τα 100α γενέθλιά του πέρυσι είπε ότι δεν είχε καμία πρόθεση να απαρνηθεί το αυτοκίνητό του.
Η Uderzo είπε ότι η μόνη της λύπη στη ζωή ήταν η απώλεια του συζύγου της όταν ήταν σχετικά νέα. «Αλλά αποφάσισα ότι το να μένω ζωντανή σήμαινε να το απολαμβάνω όσο το δυνατόν περισσότερο», είπε στην Corriere. «Άρχισα να κάνω μεγάλες βόλτες με φίλους, με βοήθησε να αντιμετωπίσω τη θλίψη. Μετά τη σύνταξη μπήκα σε μια ομάδα περιπάτου και έκτοτε δεν έχω χάσει καμία έξοδο. Κάθε Κυριακή στις 6 το πρωί είμαι έτοιμη προς αναχώρηση».
