ΗΠΑ: Έργο τέχνης που δημιουργήθηκε με AI δεν θα υπόκειται στο νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας
Ένα έργο τέχνης που δημιουργήθηκε αποκλειστικά με τη χρήση τεχνολογίας ΑΙ (Τεχνητή Νοημοσύνη), χωρίς καμία ανθρώπινη συμμετοχή, δεν μπορεί να προστατεύεται από τον νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας: Αυτό έκρινε δικαστήριο στην Ουάσινγκτον των ΗΠΑ, δημιουργώντας νέο δεδικασμένο.
Όπως δήλωσε ο περιφερειακός δικαστής Μπέριλ Χάουελ, μόνο τα έργα δημιουργών μπορούν να προστατεύονται από τον νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας, επιβεβαιώνοντας την απόρριψη από το Γραφείο Πνευματικών Δικαιωμάτων των ΗΠΑ.
Το θέμα άνοιξε μετά από αίτημα που υπέβαλε ο επιστήμονας πληροφορικής Στίβεν Θέιλερ, ο οποίος έχει αναπτύξει το σύστημα τεχνητής νοημοσύνης DABUS.
Η απόφαση είναι ακόμη μία ήττα του Θέιλερ στα αιτήματά του να λάβει αμερικανικά διπλώματα ευρεσιτεχνίας που αφορούν επινοήματα που είπε ότι δημιουργήθηκαν από την DABUS.
Ο Θέιλερ έχει επίσης υποβάλει αιτήματα ευρεσιτεχνίας που δημιουργήθηκαν από το DABUS σε άλλες χώρες, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Νότια Αφρική, την Αυστραλία και τη Σαουδική Αραβία, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.
Ο δικηγόρος του Θέιλερ, Ράιαν Άμποτ δήλωσε ότι ο ίδιος και ο πελάτης του διαφωνούν έντονα με την απόφαση και θα ασκήσουν έφεση.
Ο ταχέως αναπτυσσόμενος κλάδος της γενικής τεχνητής νοημοσύνης έχει εγείρει νέα ζητήματα περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Το Γραφείο Πνευματικών Δικαιωμάτων των ΗΠΑ απέρριψε επίσης αίτημα ενός καλλιτέχνη για πνευματικά δικαιώματα σε εικόνες που δημιουργούνται μέσω του συστήματος τεχνητής νοημοσύνης Midjourney, παρά το επιχείρημα του καλλιτέχνη ότι το σύστημα ήταν μέρος της δημιουργικής διαδικασίας.
Πολλές εκκρεμείς αγωγές έχουν επίσης κατατεθεί σχετικά με τη χρήση έργων που προστατεύονται από πνευματικά δικαιώματα για την εκπαίδευση εργαλείων γενετικής τεχνητής νοημοσύνης χωρίς να έχει ληφθεί άδεια.
«Πλησιάζουμε σε νέα όρια στα πνευματικά δικαιώματα καθώς οι καλλιτέχνες προσθέτουν την τεχνητή νοημοσύνη στην εργαλειοθήκη τους», κάτι που θα εγείρει «δύσκολα ερωτήματα» για τη νομοθεσία περί πνευματικών δικαιωμάτων, τόνισε ο δικαστής Χάουελ, ενώ συμφώνησε με το Γραφείο Πνευματικών Δικαιωμάτων κρίνοντας ότι η ύπαρξη καλλιτέχνη-δημιουργού αποτελεί «θεμελιώδη προϋπόθεση για χορήγηση πνευματικών δικαιωμάτων» που βασίζεται σε «αιώνες κατασταλαγμένης κατανόησης».
