Η απερχόμενη Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων εκτός από εμβληματική προσωπικότητα και φιγούρα για τους Δημοκρατικούς, έχει ένα πλούσιο παρελθόν, μία ιστορία που δεν μοιάζει ακριβώς με παραμύθι αλλά αποτελεί την ενσάρκωση του «αμερικανικού ονείρου» και της δύναμης της θέλησης.
Η Νάνσι Πελόζι ανακοίνωσε στα μέσα της περασμένης εβδομάδας πως θα είναι συνεπής με την υπόσχεση – δέσμευση που είχε δώσει το 2018 και δεν θα είναι ξανά υποψήφια για την ηγετική θέση των Δημοκρατικών στην Βουλή των Αντιπροσώπων.
Το θέμα για την 82χρονη Πελόζι δεν είναι πως η πλειοψηφία χάθηκε για τους Δημοκρατικούς, καθώς έχει υπάρξει αρχηγός της μειοψηφίας και κατά το παρελθόν. Για την ίδια δεν είναι ούτε ζήτημα ηλικίας. Μέσα από την τελευταία ομιλία της ως το «μαστίγιο», του ανθρώπου δηλαδή που όπως και στην Βρετανία έχει την ευθύνη της ομαλής λειτουργίας του κόμματος και των βουλευτών του στην Βουλή, για την Πελόζι η αποχώρηση είναι ζήτημα αλλαγής. Όχι δικής της, αλλά της αλλαγής για την οποία η ίδια πάλεψε από την ημέρα που κατάλαβε πως η κλίση της στην ζωή είναι το κοινό καλό.
Η Νάνσι Πελόζι μπορεί να γεννήθηκε και να μεγάλωσε σε ένα πολιτικά «φορτισμένο» σπίτι στην Βαλτιμόρη, αλλά το «μαράζι» της πολιτικής δεν το είχε ακόμη ανακαλύψει. Ο πατέρας της Thomas D’Alesandro Jr ήταν ο δήμαρχος της πόλης για τους Δημοκρατικούς και η ίδια έχει αφηγηθεί πως το καθήκον που της είχε αναθέσει είναι να κρατά λεπτομερή αρχεία των ανθρώπων που του χρωστούσαν πολιτική χάρη… Σε ηλικία 12 ετών η μικρή Νάνσι πάντοτε μαζί με τον πατέρα της παρακολούθησε το πρώτο της συνέδριο των Δημοκρατικών. Σε ηλικία 20 ετών βρέθηκε ανάμεσα στους λίγους εκλεκτούς που βρέθηκαν στην δεξίωση μετά την ορκωμοσία του Προέδρου Κένεντι.
Μπορεί όλα τα παραπάνω για άλλους να αποτελούσαν επωδό πολιτικής σταδιοδρομίας για πολλούς αλλά για τη Νάνσι Πελόζι που σε ηλικία 29 ετών (στο 1969) ήταν ήδη μητέρα πέντε παιδιών όχι. Γνωρίστηκε με τον σύζυγό της στο Πανεπιστήμιο του Georgetown λίγο πριν το 1970 μετακόμισαν οικογενειακώς στο Σαν Φρανσίσκο. Ο Πολ Πελόζι εργαζόταν ως τραπεζικός την ώρα που η Νάνσι μεγάλωνε τα παιδιά τους. Την ίδια περίοδο αποφάσισε στο σπίτι της οικογένειας να επαναφέρει το όνειρο της ενασχόλησης με τα κοινά και να δημιουργήσει μία μικρή συνοικιακή ομάδα δημοκρατικών.
Το επίσημο κάλεσμα δεν άργησε να έρθει. Το 1976 εργάστηκε στην προεκλογική εκστρατεία για την Προεδρία του Jerry Brown και μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια έφτασε να γίνει η επικεφαλής στρατηγικής των Δημοκρατικών στην πολιτεία της Καλιφόρνια. Η μεγάλη επιτυχία της στην επιλογή των κατάλληλων υποψηφίων αλλά και της συλλογής δωρεών για το κόμμα θα της έδιναν σύντομα το εισιτήριο για τα ανώτερα κλιμάκια της πολιτικής των ΗΠΑ.
Σε ηλικία 47 ετών όταν και το μικρότερο παιδί της οικογένειας έφυγε για να φοιτήσει στο Πανεπιστήμιο πείστηκε από την γερουσιαστή της περιοχής να θέσει υποψηφιότητα για την θέση της. Μέσα σε επτά εβδομάδες η Πελόζι συγκέντρωσε τις απαραίτητες υπογραφές, βρήκε 4.000 εθελοντές και συγκέντρωσε 1 εκατομμύριο δολάρια για την καμπάνια της. Νίκησε τον Ρεπουμπλικάνο υποψήφιο και τον Ιούνιο του 1978 με τον πατέρα της στο πλευρό της ορκίστηκε για την πρώτη καθαρά πολιτική της πράξη.
Μέσα από σκληρή δουλειά και σημαντικές νίκες στην Πολιτεία της κατάφερε αρχικά να καθιερωθεί στην συνείδηση του κόμματός της και σε δεύτερο χρόνο σε αυτή των πολιτικών της αντιπάλων ως μία γυναίκα που δεν σταματά μέχρι να κατακτήσει τον στόχο που έχει θέση. Το επόμενο μεγάλο βήμα για την Νάνσι που μεγάλωσε πέντε παιδιά χωρίς να «θάψει» το όνειρό της έγινε το 2001. Οι Δημοκρατικοί με μεγάλη πλειοψηφία την επιλέγουν να ηγηθεί την κοινοβουλευτικής τους ομάδας στην Βουλή. Το 2002 η Πελόζι θα γίνει η πρώτη γυναίκα στα πολιτικά χρονικά των Δημοκρατικών που θα ηγηθεί του κόμματος στο Κογκρέσο.
Το 2006 θα είναι ένα από τα βασικά γρανάζια πίσω από το σχέδιο των Δημοκρατικών να κερδίσουν και πάλι της Γερουσία από τους Ρεπουμπλικάνους διατηρώντας και την πλειοψηφία στην Βουλή. Το σχέδιο δούλεψε στην εντέλεια, όπως συνήθως τα σχέδια της Πελόζι και ολόκληρο το Σώμα του Κογκρέσου έγινε μπλε. Πολιτικοί φίλοι και αντίπαλοι αναφέρονται σε εκείνη την περίοδο της Πελόζι να δείξουν το ποια ήταν πραγματικά πολιτικά η πολιτικός.
Τις πρώτες 100 ώρες της από την θέση της Προέδρου της Βουλής το 2006 η Πελόζι πέρασε σε νόμο την αύξηση του κατώτατου μισθού, έδωσε εντολή δημοσιοποίησης της αναφοράς για την τραγωδία της 11ης Σεπτεμβρίου και κατέθεσε τροπολογία με την οποία αύξανε την φορολογία για τις εταιρείες παραγωγής και επεξεργασίας πετρελαίου.
Στις προσωπικές της συνήθειες η εργασιομανία είναι η κινητήριος δύναμή της. Δεν πίνει καφέ, προτιμά το τσάι, δεν κοιμάται περισσότερο από δύο ώρες την ημέρα, της αρέσει να απολαμβάνει νερό με λεμόνι και επιτρέπει στον εαυτό της την ένοχη απόλαυση παγωτού με κομμάτι σοκολάτας το οποίο μπορεί να φάει ακόμη και ως πρωϊνό γεύμα…
